Eg ch. 14

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þórólfur fór þann vetur enn á mörkina og hafði með sér nær
hundraði manna; fór hann enn sem hinn fyrra vetur, átti
kaupstefnu við Finna og fór víða um mörkina.

En er hann sótti langt austur og þar spurðist til ferðar
hans, þá komu Kvenir til hans og sögðu, að þeir voru sendir
til hans, og það hafði gert Faravið konungur af Kvenlandi;
sögðu, að Kirjálar herjuðu á land hans, en hann sendi til
þess orð, að Þórólfur skyldi fara þangað og veita honum lið;
fylgdi það orðsending, að Þórólfur skyldi hafa jafnmikið
hlutskipti sem konungur, en hver manna hans sem þrír Kvenir.

En það voru lög með Kvenum, að konungur skyldi hafa úr
hlutskipti þriðjung við liðsmenn og um fram að afnámi
bjórskinn öll og safala og askraka.

Þórólfur bar þetta fyrir liðsmenn sína og bauð þeim kost á,
hvort fara skyldi eða eigi, en það kjöru flestir að hætta
til, er féfang lá við svo mikið, og var það af ráðið, að þeir
fóru austur með sendimönnum.

Finnmörk er stórlega víð; gengur haf fyrir vestan og þar af
firðir stórir, svo og fyrir norðan og allt austur um; en
fyrir sunnan er Noregur, og tekur mörkin nálega allt hið efra
suður svo sem Hálogaland hið ytra. En austur frá Naumudal er
Jamtaland, og þá Helsingjaland og þá Kvenland, þá Finnland,
þá Kirjálaland; en Finnmörk liggur fyrir ofan þessi öll lönd,
og eru víða fjallbyggðir upp á mörkina, sumt í dali, en sumt
með vötnum. Á Finnmörk eru vötn furðulega stór og þar með
vötnunum marklönd stór, en há fjöll liggja eftir endilangri
mörkinni, og eru það kallaðir Kilir.

En er Þórólfur kom austur til Kvenlands og hitti konung
Faravið, þá búast þeir til ferðar og höfðu þrjú hundruð
manna, en Norðmenn hið fjórða, og fóru hið efra um Finnmörk
og komu þar fram, er Kirjálar voru á fjalli, þeir er fyrr
höfðu herjað á Kveni. En er þeir urðu varir við ófrið,
söfnuðust þeir saman og fóru í mót, væntu sér enn sem fyrr
sigurs. En er orusta tókst, gengu Norðmenn hart fram; höfðu
þeir skjöldu enn traustari en Kvenir; sneri þá mannfalli í
lið Kirjála, féll margt, en sumir flýðu. Fengu þeir Faravið
konungur og Þórólfur þar ógrynni fjár, sneru aftur til
Kvenlands, en síðan fór Þórólfur og hans lið á mörkina;
skildu þeir Faravið konungur með vináttu.

Þórólfur kom af fjallinu ofan í Vefsni, fór þá fyrst til bús
síns á Sandnes, dvaldist þar um hríð, fór norðan um vorið með
liði sínu til Torga. En er hann kom þar, var honum sagt, að
Hildiríðarsynir höfðu verið um veturinn í Þrándheimi með
Haraldi konungi, og það með, að þeir myndu ekki af spara að
rægja Þórólf við konung; var Þórólfi margt sagt frá því,
hvert efni þeir hefðu í um rógið.

Þórólfur svarar svo: "Eigi mun konungur trúa því, þótt slík
lygi sé upp borin fyrir hann, því að hér eru engi efni til
þessa, að eg muni svíkja hann, því að hann hefir marga hluti
gert stórvel til mín, en engan hlut illa; og er að firr, að
eg myndi vilja gera honum mein, þótt eg ætti þess kosti, að
eg vil miklu heldur vera lendur maður hans en heita konungur,
og væri annar samlendur við mig, sá er mig mætti gera að
þræli sér, ef vildi."