Eg ch. 21

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Haraldur konungur var í Víkinni, þá er Þórólfur var í
hernaðinum, og fór um haustið til Upplanda og þaðan norður
til Þrándheims og sat þar um veturinn og hafði fjölmenni
mikið.

Þar voru þá með konungi Sigtryggur og Hallvarður og höfðu
spurt, hvernig Þórólfur hafði búið að herbergjum þeirra í
Hísing og hvern mannskaða og fjárskaða, er hann hafði þar
gert. Þeir minntu konung oft á það og svo það með, að
Þórólfur hafði rænt konung og þegna hans og farið með hernaði
þar innan lands. Þeir báðu konung orlofs til, að þeir bræður
skyldu fara með liði því, er vant var þeim að fylgja, og
sækja heim að Þórólfi.

Konungur svarar svo: "Vera munu ykkur þykja sakar til, þó að
þið ráðið Þórólf af lífi, en eg ætla, að ykkur skorti mikið
hamingju til þess verks; er Þórólfur ekki ykkar maki, þó að
þið þykist vera menn hraustir eða vel að ykkur gerðir."

Þeir bræður sögðu, að það myndi brátt reynt verða, ef
konungur vill þeim lof til gefa, og segja, að þeir hafa oft
lagt á hættu mikla við þá menn, er þeir áttu minna í að
hefna, og hafði þeim oftast orðið sigurs auðið.

En er voraði, þá bjuggust menn ferða sinna; þá var enn sem
fyrr sagt, að þeir Hallvarður bræður héldu á því máli við
konung. Hann kvaðst þá lofa, að þeir tækju Þórólf af lífi -
"og veit eg, að þið munuð færa mér höfuð hans, er þið komið
aftur, og með marga dýrgripi; en þó geta þess sumir menn,"
segir konungur, "ef þið siglið norður, að þið munið bæði
sigla og róa norðan."

Nú búast þeir sem skjótast og höfðu tvö skip og hálft annað
hundrað manna, og er þeir voru búnir, taka þeir landnyrðing
út eftir firðinum, en það er andviðri norður með landi.