Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Eg ch. 25

Egils saga Skalla-Grímssonar 25 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Eg ch. 25)

Anonymous íslendingasögurEgils saga Skalla-Grímssonar
242526

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Skalla-Grímur bjóst til ferðar þeirrar, er fyrr var frá sagt;
hann valdi sér menn af heimamönnum sínum og nábúum, þá er
voru sterkastir að afli og hraustastir, þeirra er til voru.
Maður hét Áni, bóndi einn auðugur; annar hét Grani, þriðji
Grímólfur og Grímur, bróðir hans, heimamenn Skalla-Gríms, og
þeir bræður, Þorbjörn krumur og Þórður beigaldi; þeir voru
kallaðir Þórörnusynir; hún bjó skammt frá Skalla-Grími og
var fjölkunnug; Beigaldi var kolbítur. Einn hét Þórir þurs og
bróðir hans Þorgeir jarðlangur. Oddur hét maður einbúi, Grís
lausingi. Tólf voru þeir til fararinnar og allir hinir
sterkustu menn og margir hamrammir.



Þeir höfðu róðrarferju, er Skalla-Grímur átti, fóru suður með
landi, lögðu inn í Ostrarfjörðu, fóru þá landveg upp á Vors
til vatns þess, er þar verður, en leið þeirra bar svo til, að
þeir skyldu þar yfir fara. Fengu þeir sér róðrarskip, það er
við þeirra hæfi var; reru síðan yfir vatnið, en þá var eigi
langt til bæjar þess, er konungurinn var á veislu. Komu þeir
Grímur þar þann tíma, er konungur var genginn til borða; þeir
Grímur hittu menn að máli úti í garðinum og spurðu, hvað þar
var tíðinda; en er þeim var sagt, þá bað Grímur kalla til
máls við sig Ölvi hnúfu.



Sá maður gekk inn í stofuna og þar til, er Ölvir sat, og
sagði honum: "Menn eru hér komnir úti, tólf saman, ef menn
skal kalla; en líkari eru þeir þursum að vexti og að sýn en
mennskum mönnum."



Ölvir stóð upp þegar og gekk út; þóttist hann vita, hverjir
komnir myndu; fagnaði hann vel Grími frænda sínum og bað hann
ganga inn í stofu með sér.



Grímur sagði förunautum sínum: "Það mun hér vera siður, að
menn gangi vopnlausir fyrir konung; skulum vér ganga inn sex,
en aðrir sex skulu vera úti og gæta vopna vorra."



Síðan ganga þeir inn; gekk Ölvir fyrir konunginn; Skalla-Grímur
stóð að baki honum.



Ölvir tók til máls: "Nú er Grímur hér kominn, sonur Kveld-
Úlfs; kunnum vér nú aufúsu, konungur, að þér gerið hans för
góða hingað, svo sem vér væntum, að vera muni. Fá þeir margir
af yður sæmd mikla, er til minna eru komnir en hann og hvergi
nær eru jafnvel að sér gervir um flestar íþróttir sem hann
mun vera, og mátt þú svo þetta gera, konungur, að mér þykir
mestu máli skipta, ef þér þykir það nokkurs vert."



Ölvir talaði langt og snjallt, því að hann var orðfær maður.
Margir aðrir vinir Ölvis gengu fyrir konung og fluttu þetta
mál.



Konungur litaðist um; hann sá, að maður stóð að baki Ölvi og
var höfði hærri en aðrir menn og sköllóttur.



"Er þetta hann Skalla-Grímur," sagði konungur, "hinn mikli
maður?"



Grímur sagði, að hann kenndi rétt.



"Eg vil þá," sagði konungur, "ef þú beiðist bóta fyrir
Þórólf, að þú gerist minn maður og gangir hér í hirðlög og
þjónir mér. Má mér svo vel líka þín þjónusta, að eg veiti þér
bætur eftir bróður þinn eða aðra sæmd, eigi minni en eg
veitti honum Þórólfi, bróður þínum, og skyldir þú betur kunna
að gæta en hann, ef eg gerði þig að svo miklum manni sem hann
var orðinn."



Skalla-Grímur svarar: "Það var kunnugt, hversu miklu Þórólfur
var framar en eg er að sér gerr um alla hluti, og bar hann
enga gæfu til að þjóna þér, konungur. Nú mun eg ekki taka það
ráð. Eigi mun eg þjóna þér, því að eg veit, að eg mun eigi
gæfu til bera að veita þér þá þjónustu, sem eg myndi vilja og
vert væri. Hygg eg, að mér verði meiri muna vant en Þórólfi."



Konungur þagði, og setti hann dreyrrauðan á að sjá. Ölvir
sneri þegar í brott og bað þá Grím að ganga út; þeir gerðu
svo, gengu út og tóku vopn sín; bað Ölvir þá fara í brott sem
skjótast. Gekk Ölvir á leið með þeim til vatnsins og margir
menn með honum.



Áður þeir Skalla-Grímur skildust, mælti Ölvir: "Annan veg var
för þín, Grímur frændi, til konungs en eg myndi kjósa. Fýsti
eg þig mjög hingað-fararinnar, en nú vil eg hins biðja, að þú
farir heim sem skyndilegast, og þess með, að þú komir eigi á
fund Haralds konungs, nema betri verði sætt ykkar en mér
þykir nú á horfast, og gæt þín vel fyrir konungi og hans
mönnum."



Síðan fóru þeir Grímur yfir vatnið, en þeir Ölvir gengu þar
til, er skip þau voru, er upp sett voru við vatnið, og hjuggu
svo, að ekki var fært, því að þeir sáu mannför ofan frá
konungsbænum. Voru þeir menn margir saman og vopnaðir mjög og
fóru æsilega; þá menn hafði Haraldur konungur sent eftir þeim
til þess að drepa Grím.



Hafði konungur tekið til orða litlu síðar en þeir Grímur
höfðu út gengið, sagði svo: "Það sé eg á skalla þeim hinum
mikla, að hann er fullur upp úlfúðar og hann verður að skaða
þeim mönnum nokkurum, er oss mun þykja afnám í, ef hann náir.
Megið þér það ætla, þeir menn, er hann mun kalla, að í sökum
séu við hann, að sá skalli mun engan yðvarn spara, ef hann
kemst í færi; farið nú þá eftir honum og drepið hann."



Síðan fóru þeir og komu til vatnsins og fengu þar engi skip,
þau er fær væru; fóru aftur síðan og sögðu konungi sína ferð
og svo það, að þeir Grímur myndu þá komnir yfir vatnið.



Skalla-Grímur fór leið sína og föruneyti hans, til þess er
hann kom heim; sagði Skalla-Grímur Kveld-Úlfi frá ferð
þeirra. Kveld-Úlfur lét vel yfir því, er Grímur hafði eigi
farið til konungs þess erindis að ganga til handa honum,
sagði enn sem fyrr, að þeir myndu af konungi hljóta skaða
einn, en enga uppreist.



Kveld-Úlfur og Skalla-Grímur ræddu oft um ráðagerð sína, og
kom það allt ásamt með þeim, sögðu svo, að þeir myndu ekki
mega vera þar í landi, heldur en aðrir menn, þeir er í ósætt
væru við konung, og myndi þeim hitt ráð að fara af landi á
brott, og þótti þeim það fýsilegt að leita til Íslands, því
að þá var sagt þar vel frá landkostum. Þar voru þá komnir
vinir þeirra og kunningjar, Ingólfur Arnarson og förunautar
hans, og tekið sér landskosti og bústaði á Íslandi; máttu
menn þar nema sér lönd ókeypis og velja bústaði. Staðfestist
það helst um ráðagerð þeirra, að þeir myndu bregða búi sínu
og fara af landi á brott.



Þórir Hróaldsson hafði verið í barnæsku að fóstri með
Kveld-Úlfi, og voru þeir Skalla-Grímur mjög jafnaldrar; var
þar allkært í fóstbræðralag; Þórir var orðinn lendur maður
konungs, er þetta var tíðinda, en vinátta þeirra Skalla-Gríms
hélst ávallt,



Snemma um vorið bjuggu þeir Kveld-Úlfur skip sín; þeir höfðu
mikinn skipakost og góðan, bjuggu tvo knörru mikla og höfðu á
hvorum þrjá tigu manna, þeirra er liðfærir voru, og um fram
konur og ungmenni. Þeir höfðu með sér lausafé allt, það er
þeir máttu með komast, en jarðir þeirra þorði engi maður að
kaupa fyrir ríki konungs.



En er þeir voru búnir, þá sigldu þeir í brott; þeir sigldu í
eyjar þær, er Sólundir heita; það eru margar eyjar og stórar
og svo mjög vogskornar, að það er mælt, að þar munu fáir menn
vita allar hafnir.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.