Eg ch. 33

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Litlu fyrir vetur kom skip til Hjaltlands sunnan úr
Orkneyjum; sögðu þeir þau tíðindi, að langskip hafði komið um
haustið til eyjanna; voru það sendimenn Haralds konungs með
þeim erindum til Sigurðar jarls, að konungur vildi drepa láta
Björn Brynjólfsson, hvar sem hann yrði áhendur, og slíkar
orðsendingar gerði hann til Suðureyja, allt til Dyflinnar.
Björn spurði þessi tíðindi og það með, að hann var útlægur
ger í Noregi. En þegar er hann hafði komið til Hjaltlands,
gerði hann brúðlaup til Þóru; sátu þau um veturinn í
Móseyjarborg.

En þegar um vorið, er sjó tók að lægja, setti Björn fram skip
sitt og bjó sem ákaflegast; en er hann var búinn og byr gaf,
sigldi hann í haf; fengu þeir veður stór og voru litla stund
úti, komu sunnan að Íslandi. Gekk þá veður á land, og bar þá
vestur fyrir landið og þá í haf út, en er þeim gaf byr aftur,
þá sigldu þeir að landinu. Engi var sá maður þar innan borðs,
er verið hefði fyrr á Íslandi.

Þeir sigldu inn á fjörð einn furðulega mikinn, og bar þá að
hinni vestri ströndinni; sáu þar til lands inn ekki nema boða
eina og hafuleysur; beittu þá sem þverast austur fyrir
landið, allt til þess er fjörður varð fyrir þeim, og sigldu
þeir inn eftir firðinum, til þess er lokið var skerjum öllum
og brimi. Þá lögðu þeir að nesi einu; lá þar ey fyrir utan,
en sund djúpt í milli; festu þar skipið. Vík gekk upp fyrir
vestan nesið, en upp af víkinni stóð borg mikil.

Björn gekk á bát einn og menn með honum; Björn sagði
förunautum sínum, að þeir skyldu varast að segja það ekki frá
ferðum sínum, er þeim stæði vandræði af því. Þeir Björn reru
til bæjarins og hittu þar menn að máli; spurðu þeir þess
fyrst, hvar þeir voru að landi komnir. Menn sögðu, að það hét
að Borgarfirði, en bær sá, er þar var, hét að Borg, en
Skalla-Grímur bóndinn. Björn kannaðist brátt við hann og gekk
til móts við Skalla-Grím, og töluðust þeir við; spurði
Skalla-Grímur, hvað mönnum þeir væru. Björn nefndi sig og
föður sinn, en Skalla-Grími var allur kunnleiki á Brynjólfi
og bauð Birni allan forbeina sinn, þann er hann þurfti; Björn
tók því þakksamlega. Þá spurði Skalla-Grímur, hvað fleira
væri þeirra manna á skipi, er virðingamenn væru. Björn sagði,
að þar var Þóra Hróaldsdóttir, systir Þóris hersis.
Skalla-Grímur varð við það allglaður og sagði svo, að það var
skylt og heimilt um systur Þóris, fóstbróður síns, að hann
gerði slíkan forbeina, sem þurfti eða hann hefði föng til, og
bauð þeim Birni báðum til sín með alla skipverja sína. Björn
þekktist það. Var þá fluttur farmur af skipinu upp í tún að
Borg; settu þeir þar búðir sínar, en skipið var leitt upp í
læk þann, er þar verður; en þar er kallað Bjarnartöður, sem
þeir Björn höfðu búðir.

Björn og þeir skipverjar allir fóru til vistar með
Skalla-Grími; hann hafði aldri færri menn með sér en sex tigu
vígra manna.