Eg ch. 38

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þórólfur Skalla-Grímsson bjóst eitt sumar til kaupferðar;

ætlaði þá, sem hann gerði, að fara til Íslands og hitta föður

sinn. Hann hafði þá lengi á brottu verið; hann hafði þá

ógrynni fjár og dýrgripi marga.

En er hann var búinn til ferðar, þá fór hann á fund Eiríks

konungs; en er þeir skildust, seldi konungur í hendur Þórólfi

öxi, er hann kveðst gefa vilja Skalla-Grími; öxin var

snaghyrnd og mikil og gullbúin, upp skellt skaftið með

silfri, og var það hinn virðilegasti gripur.

Þórólfur fór ferðar sinnar, þegar hann var búinn, og

greiddist honum vel og kom skipi sínu í Borgarfjörð og fór

þegar bráðlega heim til föður síns; varð þar fagnafundur

mikill, er þeir hittust. Síðan fór Skalla-Grímur til skips

móti Þórólfi, lét setja upp skipið, en Þórólfur fór heim til

Borgar með tólfta mann.

En er hann kom heim, bar hann Skalla-Grími kveðju Eiríks

konungs og færði honum öxi þá, er konungur hafði sent honum.

Skalla-Grímur tók við öxinni, hélt upp og sá á um hríð og

ræddi ekki um; festi upp hjá rúmi sínu.

Það var um haustið einn hvern dag að Borg, að Skalla-Grímur

lét reka heim yxn mjög marga, er hann ætlaði til höggs; hann

lét leiða tvo yxn saman undir húsvegg og leiða á víxl; hann

tók hellustein vel mikinn og skaut niður undir hálsana. Síðan

gekk hann til með öxina konungsnaut og hjó yxnina báða senn,

svo að höfuðið tók af hvorumtveggja, en öxin hljóp niður í

steininn, svo að munnurinn brast úr allur og rifnaði upp í

gegnum herðuna. Skalla-Grímur sá í eggina og ræddi ekki um;

gekk síðan inn í eldahús og steig síðan á stokk upp og skaut

öxinni upp á hurðása, lá hún þar um veturinn.

En um vorið lýsti Þórólfur yfir því, að hann ætlaði utan að

fara um sumarið. Skalla-Grímur latti hann, sagði, að þá var

gott heilum vagni heim að aka; "hefur þú," sagði hann, "farið

fremdarför mikla, en það er mælt, er ýmsar verður, ef margar

fer; tak þú nú hér við fjárhlut svo miklum, að þú þykist

verða mega gildur maður af."

Þórólfur sagði, að hann vill enn fara einhverja ferð, "og á

eg nauðsynleg erindi til fararinnar; en þá er eg kem út öðru

sinni, mun eg hér staðfestast; en Ásgerður, fóstra þín, skal

fara utan með mér á fund föður síns; bauð hann mér um það, þá

er eg fór austan."

Skalla-Grímur kvað hann ráða mundu "en svo segir mér hugur

um, ef við skiljumst nú, sem við munum eigi finnast síðan."

Síðan fór Þórólfur til skips síns og bjó það; en er hann var

albúinn, fluttu þeir út skipið til Digraness, og lá þar til

byrjar; fór þá Ásgerður til skips með honum.

En áður Þórólfur fór frá Borg, þá gekk Skalla-Grímur til og

tók öxina ofan af hurðásum, konungsgjöfina, og gekk út með;

var þá skaftið svart af reyk, en öxin ryðgengin.

Skalla-Grímur sá í egg öxinni; síðan seldi hann Þórólfi

öxina. Skalla-Grímur kvað vísu:

Liggja ýgs í eggju,


ák sveigar kör deiga,


fox es illt í öxi,


undvargs flösur margar;


arghyrnu lát árna


aptr með roknu skapti;


þörfgi væri þeirar,


þat vas inga gjöf, hingat.