Eg ch. 41

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Björn hlaut annan bústað, góðan og virðilegan; gerðist hann
ekki handgenginn konungi; því var hann kallaður Björn höldur;
var hann maður vellauðugur og stórmenni mikið.

Þórólfur fór brátt á fund Bjarnar, þegar er hann kom af hafi,
og fylgdi heim Ásgerði, dóttur hans; varð þar fagnafundur.
Ásgerður var hin vænsta kona og hin gervilegasta, vitur kona
og allvel kunnandi.

Þórólfur fór á fund Eiríks konungs; en er þeir hittust, bar
Þórólfur Eiríki konungi kveðju Skalla-Gríms og sagði, að hann
hafði þakksamlega tekið sending konungs; bar fram síðan
langskipssegl gott, er hann sagði, að Skalla-Grímur hefði
sent konungi. Eiríkur konungur tók vel við gjöf þeirri og
bauð Þórólfi að vera með sér um veturinn.

Þórólfur þakkaði konungi boð sitt; -- "eg mun nú fyrst fara
til Þóris; á eg við hann nauðsynja-erindi."

Síðan fór Þórólfur til Þóris, sem hann hafði sagt, og fékk
þar allgóðar viðtökur; bauð Þórir honum að vera með sér.

Þórólfur sagði, að hann myndi það þekkjast, -- "og er sá
maður með mér, að þar skal vist hafa, sem eg er; hann er
bróðir minn, og hefur hann ekki fyrr heiman gengið, og þarf
hann, að eg veiti honum umsjá."

Þórir sagði, að það var heimilt, þó að Þórólfur vildi fleiri
menn hafa með sér þangað; "þykir oss," segir hann,
"sveitarbót að bróður þínum, ef hann er nokkuð þér líkur."

Síðan fór Þórólfur til skips síns og lét það upp setja og um
búa, en hann fór og Egill til Þóris hersis.

Þórir átti son, er hét Arinbjörn; hann var nokkuru eldri en
Egill; Arinbjörn var þegar snemma skörulegur maður og hinn
mesti íþróttamaður. Egill gerði sér títt við Arinbjörn og var
honum fylgjusamur, en heldur var fátt með þeim bræðrum.