Eg ch. 51

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ólafur rauði hét konungur á Skotlandi; hann var skoskur að
föðurkyni, en danskur að móðurkyni og kominn af ætt Ragnars
loðbrókar; hann var ríkur maður. Skotland var kallað
þriðjungur ríkis við England.

Norðimbraland er kallað fimmtungur Englands, og er það
norðast, næst Skotlandi fyrir austan; það höfðu haft að fornu
Danakonungar; Jórvík er þar höfuðstaður. Það ríki átti
Aðalsteinn og hafði sett yfir jarla tvo, hét annar Álfgeir,
en annar Goðrekur, þeir sátu þar til landvarnar, bæði fyrir
ágangi Skota og Dana eða Norðmanna, er mjög herjuðu á landið
og þóttust eiga tilkall mikið þar til lands, því að á
Norðimbralandi voru þeir einir menn, ef nokkuð var til, að
danska ætt áttu að faðerni eða móðerni, en margir
hvorirtveggju.

Fyrir Bretlandi réðu bræður tveir, Hringur og Aðils, og voru
skattgildir undir Aðalstein konung, og fylgdi það, þá er þeir
voru í her með konungi, að þeir og þeirra lið skyldi vera í
brjósti í fylking fyrir merkjum konungs; voru þeir bræður
hinir mestu hermenn og eigi allungir menn.

Elfráður hinn ríki hafði tekið alla skattkonunga af nafni og
veldi; hétu þeir þá jarlar, er áður voru konungar eða
konungasynir; hélst það allt um hans ævi og Játvarðar, sonar
hans, en Aðalsteinn kom ungur til ríkis, og þótti af honum
minni ógn standa; gerðust þá margir ótryggir, þeir er áður
voru þjónustufullir.