Egils saga Skalla-Grímssonar 61 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Eg ch. 61)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Eiríkur konungur gekk til borða að vanda sínum, og var þá
fjölmenni mikið með honum; og er Arinbjörn varð þess var, þá
gekk hann með alla sveit sína alvopnaða í konungsgarð, þá er
konungur sat yfir borðum. Arinbjörn krafði sér inngöngu í
höllina; honum var það og heimilt gert. Ganga þeir Egill inn
með helming sveitarinnar; annar helmingur stóð úti fyrir
dyrum.
Arinbjörn kvaddi konung, en konungur fagnaði honum vel;
Arinbjörn mælti: "Nú er hér kominn Egill; hefir hann ekki
leitað til brotthlaups í nótt. Nú viljum vér vita, herra,
hver hans hluti skal verða; vænti eg góðs af yður; hefi eg
það gert, sem vert var, að eg hefi engan hlut til þess sparað
að gera og mæla svo, að yðvar vegur væri þá meiri en áður.
Hefi eg og látið allar mínar eigur og frændur og vini, er eg
átti í Noregi, og fylgt yður, en allir lendir menn yðrir
skildust við yður, og er það maklegt, því að þú hefir marga
hluti til mín stórvel gert."
Þá mælti Gunnhildur: "Hættu, Arinbjörn, og tala ekki svo
langt um þetta; margt hefir þú vel gert við Eirík konung, og
hefir hann það fullu launað; er þér miklu meiri vandi á við
Eirík konung en Egil; er þér þess ekki biðjanda, að Egill
fari refsingalaust héðan af fundi Eiríks konungs, slíkt sem
hann hefir til saka gert."
Þá segir Arinbjörn: "Ef þú, konungur, og þið Gunnhildur hafið
það einráðið, að Egill skal hér enga sætt fá, þá er það
drengskapur að gefa honum frest og fararleyfi um viku sakar,
að hann forði sér; þó hefir hann að sjálfvilja sínum farið
hingað á fund yðvarn og væntir sér af því friðar; fara þá enn
skipti yður sem verða má þaðan frá."
Gunnhildur mælti: "Sjá kann eg á þessu, Arinbjörn, að þú ert
hollari Agli en Eiríki konungi; ef Egill skal ríða héðan viku
í brott í friði, þá mun hann kominn til Aðalsteins konungs á
þessi stundu. En Eiríkur konungur þarf nú ekki að dyljast í
því, að honum verða nú allir konungar ofureflismenn, en fyrir
skömmu mundi það þykja ekki líklegt, að Eiríkur konungur
myndi eigi hafa til þess vilja og aðferð að hefna harma sinna
á hverjum manni slíkum, sem Egill er."
Arinbjörn segir: "Engi maður mun Eirík kalla að meira mann,
þó að hann drepi einn bóndason útlendan, þann er gengið hefir
á vald hans. En ef hann vill miklast af þessu, þá skal eg það
veita honum, að þessi tíðindi skulu heldur þykja
frásagnarverð, því að við Egill munum nú veitast að, svo að
jafnsnemma skal okkur mæta báðum. Muntu, konungur, þá dýrt
kaupa líf Egils, um það er vér erum allir að velli lagðir, eg
og sveitungar mínir; myndi mig annars vara af yður, en þú
myndir mig vilja leggja heldur að jörðu en láta mig þiggja
líf eins manns, er eg bið."
Þá segir konungur: "Allmikið kapp leggur þú á þetta,
Arinbjörn, að veita Agli lið; trauður mun eg til vera að gera
þér skaða, ef því er að skipta, ef þú vilt heldur leggja fram
líf þitt en hann sé drepinn; en ærnar eru sakar til við Egil,
hvað sem eg læt gera við hann."
Og er konungur hafði þetta mælt, þá gekk Egill fyrir hann og
hóf upp kvæðið og kvað hátt og fékk þegar hljóð:
Vestr fórk of ver,
en ek Viðris ber
munstrandar mar,
svá-s mitt of far;
drók eik á flot
við ísa brot,
hlóðk mærðar hlut
míns knarrar skut.
Buðumk hilmir löð,
þar ák hróðrar kvöð,
berk Óðins mjöð
á Engla bjöð;
lofat vísa vann,
víst mærik þann;
hljóðs biðjum hann,
því at hróðr of fann.
Hygg, vísi, at
vel sómir þat,
hvé ek þylja fet,
ef ek þögn of get;
flestr maðr of frá,
hvat fylkir vá,
en Viðrir sá,
hvar valr of lá.
Óx hjörva glöm
við hlífar þröm,
guðr óx of gram,
gramr sótti fram;
þar heyrðisk þá,
þaut mækis á,
malmhríðar spá;
sú vas mest of lá.
Vasat villr staðar
vefr darraðar
of grams glaðar
geirvangs raðar;
þars í blóði
enn brimlá-móði
völlr of þrumði,
und véum glumði.
Hné folk á fit
við fleina hnit;
orðstír of gat
Eiríkr at þat.
Fremr munk segja,
ef firar þegja,
frágum fleira
til frama þeira,
óxu undir
við jöfurs fundi,
brustu brandar
við bláar randar.
Hlam heinsöðul
við hjaldrröðul,
beit bengrefill,
þat vas blóðrefill;
frák, at felli
fyr fetilsvelli
Óðins eiki
í éarnleiki.
Þar vas eggja at
ok odda gnat;
orðstír of gat
Eiríkr at þat.
Rauð hilmir hjör,
þar vas hrafna gjör,
fleinn hitti fjör,
flugu dreyrug spjör;
ól flagðs gota
fárbjóðr Skota,
trað nipt Nara
náttverð ara.
Flugu hjaldrs tranar
á hræs lanar,
órut blóðs vanar
benmás granar,
sleit und freki,
en oddbreki
gnúði hrafni
á höfuðstafni.
Kom gríðar læ
at Gjalpar skæ;
bauð ulfum hræ
Eiríkr of sæ.
Lætr snót saka
sverð-Frey vaka,
en skers Haka
skíðgarð braka;
brustu broddar,
en bitu oddar,
báru hörvar
af bogum örvar.
Beit fleinn floginn,
þá vas friðr loginn,
vas almr dreginn,
varð ulfr feginn;
stósk folkhagi
við fjörlagi,
gall ýbogi
at eggtogi.
Jöfurr sveigði ý,
flugu unda bý;
bauð ulfum hræ
Eiríkr of sæ.
Enn munk vilja
fyr verum skilja
skapleik skata,
skal mærð hvata;
verpr ábröndum,
en jöfurr löndum
heldr hornklofi;
hann's næstr lofi.
Brýtr bógvita
bjóðr hrammþvita,
muna hodd-dofa
hringbrjótr lofa;
mjök's hánum föl
haukstrandar möl;
glaðar flotna fjöl
við Fróða mjöl.
Verpr broddfleti
af baugseti
hjörleiks hvati,
hann es baugskati;
þróask hér sem hvar,
hugat mælik þar,
frétt's austr of mar,
Eiríks of far.
Jöfurr hyggi at,
hvé ek yrkja fat,
gótt þykkjumk þat,
es ek þögn of gat;
hrærðak munni
af munar grunni
Óðins ægi
of jöru fægi.
Bark þengils lof
á þagnar rof;
kannk mála mjöt
of manna sjöt;
ór hlátra ham
hróðr bark fyr gram;
svá fór þat fram,
at flestr of nam.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.