Egils saga Skalla-Grímssonar 68 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Eg ch. 68)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Egill spurði þau tíðindi austan um haf, að Eiríkur blóðöx
hefði fallið í vesturvíking, en Gunnhildur og synir þeirra
voru farin til Danmerkur suður, og brottu var af Englandi það
lið allt, er þeim Eiríki hefði þangað fylgt. Arinbjörn var þá
kominn til Noregs; hafði hann fengið veislur sínar og eignir
þær, er hann hafði átt, og var kominn í kærleika mikla við
konunga; þótti Agli þá enn fýsilegt gerast að fara til
Noregs. Það fylgdi og tíðindasögu, að Aðalsteinn konungur var
andaður; réð þá fyrir Englandi bróðir hans, Játmundur.
Egill bjó þá skip sitt og réð háseta til. Önundur sjóni réðst
þar til, sonur Ána frá Ánabrekku; Önundur var mikill og
þeirra manna sterkastur, er þá voru þar í sveit; eigi var um
það einmælt, að hann væri eigi hamrammur. Önundur hafði oft
verið í förum landa í milli; hann var nokkuru eldri en Egill;
með þeim hafði lengi verið vingott.
Og er Egill var búinn, lét hann í haf, og greiddist þeirra
ferð vel; komu að miðjum Noregi. Og er þeir sáu land, stefndu
þeir inn í Fjörðu; og er þeir fengu tíðindi af landi, var
þeim sagt, að Arinbjörn var heima að búum sínum; heldur Egill
þangað skipi sínu í höfn sem næst bæ Arinbjarnar.
Síðan fór Egill að finna Arinbjörn, og varð þar fagnafundur
mikill með þeim; bauð Arinbjörn Agli þangað til vistar og
föruneyti hans, því er hann vildi, að þangað færi. Egill
þekktist það og lét ráða skipi sínu til hlunns, en hásetar
vistuðust; Egill fór til Arinbjarnar og þeir tólf saman.
Egill hafði látið gera langskipssegl mjög vandað; segl það
gaf hann Arinbirni og enn fleiri gjafar, þær er sendilegar
voru. Var Egill þar um veturinn í góðu yfirlæti. Egill fór um
veturinn suður í Sogn að landskyldum sínum, dvaldist þar mjög
lengi; síðan fór hann norður í Fjörðu.
Arinbjörn hafði jólaboð mikið, bauð til sín vinum sínum og
héraðsbóndum; var þar fjölmenni mikið og veisla góð; hann gaf
Agli að jólagjöf slæður, gerðar af silki og gullsaumaðar
mjög, settar fyrir allt gullknöppum í gegnum niður; Arinbjörn
hafði látið gera klæði það við vöxt Egils. Arinbjörn gaf Agli
alklæðnað, nýskorinn, að jólum; voru þar skorin í ensk klæði
með mörgum litum. Arinbjörn gaf margs konar vingjafar um
jólin þeim mönnum, er hann höfðu heimsótt, því að Arinbjörn
var allra manna örvastur og mestur skörungur.
Þá orti Egill vísu:
Sjalfráði lét slæður
silki drengr of fengit
gollknappaðar greppi,
getk aldri vin betra;
Arinbjörn hefr árnat
eirarlaust eða meira,
síð man seggr of fæðask
slíkr, oddvita ríki.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.