Eg ch. 75

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Egill bjóst snemma um morguninn til farar og þeir förunautar,
en að skilnaði gaf Egill Álfi loðúlpu; Álfur tók þakksamlega
við gjöfinni -- "og má hér gera mér af loðkápu" - og bað Egil
þar koma til sín, er hann færi aftur. Skildust þeir vinir, og
fór Egill ferðar sinnar og kom aftan dags til hirðar jarlsins
Arnviðar og fékk þar allgóðar viðtökur; var þeim förunautum
skipað næst öndvegismanni.

Og er þeir Egill höfðu þar verið um nótt, þá bera þeir upp
erindi sín við jarlinn og orðsending konungs úr Noregi og
segja, að hann vill hafa skatt þann allan af Vermalandi, sem
áður hefir eftir staðið, síðan Arnviður var þar yfir settur.

Jarlinn segir, að hann hefði af höndum greitt allan skatt og
fengið í hendur sendimönnum konungs - "en eigi veit eg, hvað
þeir hafa síðan við gert, hvort þeir hafa fengið konungi eða
hafa þeir hlaupið af landi á brott með; en því að þér berið
sannar jartegnir til, að konungur hefir yður sent, þá mun eg
greiða skatt þann allan, sem hann á að réttu, og fá yður í
hönd, en eigi vil eg ábyrgjast síðan, hvernig yður ferst
með."

Dveljast þeir Egill þar um hríð, en áður Egill færi í brott,
greiðir jarl þeim skattinn; var það sumt í silfri, sumt í
grávöru.

Og er þeir Egill voru búnir, þá fóru þeir aftur á leið; segir
Egill jarli að skilnaði þeirra: "Nú munum vér færa konungi
skatt þenna, er vér höfum við tekið, en það skaltu vita,
jarl, að þetta er fé miklu minna en konungur þykist hér eiga,
og er það þó ekki talið, er honum mun þykja, að þér eigið að
gjalda aftur sendimenn hans manngjöldum, þá er menn kalla, að
þér munuð hafa drepa látið."

Jarl segir, að það var eigi satt; skildust þeir að þessu.

Og er Egill var á brottu, þá kallaði jarl til sín bræður tvo,
er hvortveggi hét Úlfur; hann mælti svo: "Egill sjá hinn
mikli, er hér var um hríð, ætla eg, að oss muni allóþarfur,
er hann kemur til konungs; megum vér af því marka, hvernig
hann mun bera fyrir konung vort mál, er hann jós slíku í augu
oss upp, aftöku konungsmanna. Nú skuluð þið fara eftir þeim
og drepa þá alla og láta þá ekki bera róg þetta fyrir konung;
þykir mér það ráðlegast, að þér sætið þeim á Eiðaskógi; hafið
með yður menn svo marga, að það sé víst, að engi þeirra
komist undan, en þér fáið ekki mannspell af þeim."

Nú búast þeir bræður til ferðar og höfðu þrjá tigu manna;
fóru þeir á skóginn, og kunnu þeir þar hvern stíg fyrir;
héldu þeir þá njósn um ferð Egils.

Á skóginum voru tvennar leiðir; var önnur að fara yfir ás
nokkurn, og var þar klif bratt og einstigi yfir að fara - var
sú leiðin skemmri - en önnur var fyrir framan ásinn að fara,
og voru þar fen stór og höggnar á lágir, og var þar einstigi
yfir að fara, og sátu fimmtán í hvorum stað.