Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

EgSH ch. 3

Egils þáttr Síðu-Hallssonar 3 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (EgSH ch. 3)

UnattributedEgils þáttr Síðu-Hallssonar
234

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Um morguninn eftir þegar þeir voru búnir láta þeir úr læginu.
Þá kemur þar maður af landi ofan hlaupandi, geystur mjög, og
kallaði út á skipin og segir sig eiga nauðsynjaerindi að
finna konunginn en þeir gefa öngan gaum að kalli hans. Tóku
þeir þá að sigla með björgum nokkurum fram og bar eitt skipið
fram hjá öðrum skipunum nokkuð svo. Og er þeim manni er
kallað hafði þótti þeir daufheyrast við þá hleypur hann fram
eftir björgunum og kastar ofan á skipið það er fyrst fer
glófum og sýndist þeim svo sem dust ryki af þeim og síðan
hleypur sá maður á brott. En það fylgir sendingu þessi að
sótt kemur á skipið mikil og tekur svo fast að menn fá varla
borið óæpandi og fengu margir bana af.



Og nú tekur Egill sóttina og svo harða sem þeir menn er
harðast fengu af, þess er eigi gekk önd úr honum, en hann bar
svo prýðilega að eigi kom stynur úr hálsi honum. Hann mælti
við Tófa að hann skyldi segja konungi að hann vildi gjarna
hitta hann. Tófi gerir svo að hann fer á fund Ólafs konungs
og segir honum svo að Egill er sjúkur og hann vill hitta hann
en konungur svarar honum öngu orði. Tófi bað hann þarflega og
sagði nauðsyn á vera að þeir fyndust en konungur varð svo
reiður Agli að hann vill eigi fara að finna hann. Síðan segir
Tófi Agli svo búið. Egill biður Tófa fara í öðru sinni og
flytja mál sitt við konunginn.



Og gerir hann svo og segir konungi að maðurinn er fram kominn
mjög og vill nú iðrast mjög "að hann hefir í móti yðrum vilja
gert og vill nú leggja allt á yðvart vald herra og ger nú svo
vel að þú fyrirlít eigi manninn svo mjög og miskunna honum."



Konungurinn lítur við Tófa reiðulega og biður hann brott
ganga. Tófi segir Agli hvar komið er og þykir Egli nú mikils
um vert, fengið reiði konungs fyrst að upphafi en orðinn nú
fyrir svo miklu áfelli að hann þykist eigi vita hvern enda
hefir.



Og nú mælti hann enn við Tófa: "Gakk nú og finn vin minn Finn
Árnason og bið hann ganga fyrir konung og biðja mér eirðar af
honum að hann fyrirlíti mig eigi svo sem á horfist."



Nú hittir Tófi Finn og segir honum málavöxtinn og gengur hann
þegar á konungs fund og Tófi með honum og síðan mælti Finnur:
"Herra," segir hann, "ger nú fyrir yðra tign að þér hjálpið
við manninum er nú liggur dauðvona og sjáið hversu mikill
drengur hann er og hreystimaður. Það fær engi maður skilið að
stynur komi úr hálsi honum. Hygg að að tign yður vaxi um
þetta mál fyrir vorn vinskap, þá gakk nú til hans og lát hann
njóta þinnar gæsku."



Konungur svarar: "Hitt hugði eg að engi skyldi brjóta mín boð
en fyrir þín orð Finnur þá má eg ganga á fund Egils og víst
vildi eg þess guð biðja að hann léði honum líf til þess að eg
mætti hefna honum og fá fullt víti fyrir það að hann gerði."



"Já herra," segir Finnur, "það er á yðru valdi."



Nú fer konungur á fund Egils og sér hann vera mjög máttfarinn
og er eitt allra manna orð að eigi hefði séð hraustara mann.
Og nú sér Egill að konungur er kominn og fagnar hann honum
vel en konungur tekur ekki kveðju hans.



Síðan mælti Egill: "Þess vil eg yður biðja herra að þér takið
hendi fyrir brjóst mér og vænti eg mér þar af miskunnar þó að
eg hafi eigi verðleika til."



Það þykir mönnum á finnast að konungi þótti mikils um vert og
brá dúki um augu sér, leggur síðan hendur sínar á brjóst Egli
og mælti síðan: "Það má um mæla að þú ert nær ærið hraustur."



Svo er frá sagt að við átak hans linar þegar sóttinni og
hægist mjög en konungur gengur á brott frá Egli og batnar
honum stund frá stund og þar kemur að hann verður alheill.



En það er sögn manna að Knútur konungur hafi keypt að einum
finnskum manni og fjölkunnigum mjög að hann skyldi fara til
Limafjarðar á fund Ólafs konungs og skyldi gera svo af sínum
kænleik að konungur og lið hans fengi sótt mikla og illa svo
að þeir fengju aldurtila af ef nokkuð dveldist ferð þeirra
Ólafs konungs og mætti hann finna þá og hafi sá þess háttar
maður verið er glófunum kastaði. Og er nú ekki getið um ferð
konungs áður hann kemur heim í land.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.