Dpl ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú keypti Helgi Ásbjarnarson land það er að Eiðum heitir út í
héraði en seldi Mjóvanes og þóttist þar betur kominn er
þingmenn hans voru umhverfis og lét gera þar lokhvílu. Þórdís
kona hans spurði hví hann vildi þar heldur land eiga er allt
var skógi vaxið að húsum heim og mátti hvergi sjá mannaferðir
þótt að garði færu.

Þá kvað Helgi vísu:

Á eg í mörk, er myrkvir

miðlegg daga tveggja,

fram ber eg Heiðs í hljóði

hrönn, argspæing margan

að mótstafir Meita

muni, menn þeir er styr vinna,

hildarbörrum hjarra

hrælækjar mig sækja.

Grímur var nokkura vetur í Krossavík og var eigi kátur og
aldrei hló hann síðan Helgi var fallinn. Þorkell átti för til
Eyjafjarðar að sætta þingmenn sína og reið hann heiman en
Grímur var heima og annaðist um bú.

Nokkurum nóttum síðar bjóst Grímur heiman og sagðist eiga
fjárheimtu að þeim manni er Þorgrímur hét og bjó í
Hjarðarhaga í Jökulsdal.

"Er nú reynt," kvað Grímur, "að hann vill eigi gjalda."

Þá mælti Jórunn kona Þorkels, hún var dóttir Einars frá
Þverá: "Eg mun gjalda þér skuld þessa og far þú hvergi."

"Eigi geldur hann þá," kvað Grímur.

Fór hann þá heiman og hafði með sér nest. Fóstbræður hans
fóru með honum, Glúmur og Þorkell trani. Þeir fóru þar til er
þeir komu til Rangár fyrir vestan vatn. Nú lögðust þeir yfir
ána með Þorkel trana og komu á þann bæ er á Bakka heitir
fyrir austan fljótið og gengu þar í fjós og tóku þar pál og
reku og fóru á brott síðan og þaðan út til Oddmarslækjar
fyrir vestan Eiðaskóg. Við lækinn grófu þeir sér jarðhús og
færðu mold alla út á lækinn. Vildu þeir eiga fylgsni það ef
þeir þyrftu til að taka.