Dpl ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka er Ketill þrymur kaupir sér land fyrir
vestan vatn það er Lagarfljót heitir, sá bær heitir á
Arneiðarstöðum, og bjó þar síðan. Á vorþingi kaupir Ketill
land fyrir Ormar. Hét það á Ormarsstöðum. Það var nokkuru
utar með vatninu og bjó Ormar þar til elli. Því næst kaupir
Ketill goðorð og gaf silfur fyrir. En áður höfðu þeir
Graut-Atli bróðir hans skipt með sér fé sínu. Atli kaupir
land fyrir austan fljótið upp frá Hallormsstöðum, er nú
heitir í Atlavík, og bjó þar til elli. En nú eru þar
sauðhúsatóftir.

Eftir þetta gerir Ketill brullaup til Arneiðar því að hún var
hinn mesti kvenskörungur. Þau áttu son er Þiðrandi hét. Hann
var mikill maður og vænn. Ketill varð maður skammlífur og tók
Þiðrandi fjárhlut og goðorð eftir föður sinn.

Hávar hét maður. Hann var Bessason er kallaður var
Spak-Bessi. Hann bjó í Vallanesi. Hann átti konu og tvö börn.
Bessi hét son hans en Yngveldur dóttir. Sá þótti þar
kvenkostur bestur. Hennar bað Þiðrandi og var hún honum
gefin.

Egill hét maður. Hann hafði numið Norðurfjörð allan og byggði
þar er kallað er á Nesi. Hann var kallaður hinn rauði Egill
og var Guttormsson. Hann var kvæntur maður og átti eina
dóttur er Ingibjörg hét. Bessi Hávarsson bað hennar og var
hún honum gefin. Henni fylgdi heiman Nesland.

Þau Þiðrandi og Yngveldur áttu mart barna. Ketill hét son
þeirra, annar Þorvaldur. Jóreiður hét dóttir þeirra er gefin
var Síðu-Halli. Önnur dóttir þeirra hét Hallkatla. Hana átti
Geitir Lýtingsson er bjó í Krossavík í Vopnafirði. Gróa hét
hin þriðja er bjó út í héraði að Eyvindará. Bárður hét son
hennar.

Þá er þeir voru fulltíða, Ketill og Þorvaldur, tók Þiðrandi
faðir þeirra sótt og andaðist. Þeir tóku fé eftir föður sinn
og máttu engva stund saman eiga. Þorvaldur var mikill maður
og sterkur, fálátur og fastnæmur og ríkur í héraði heima.
Ketill var glaður maður og málamaður mikill. Þeir skiptu fé
með sér og hafði Þorvaldur Arneiðarstaði en Ketill hafði
goðorð og bjó í Njarðvík og var mikill höfðingi.

Þorgrímur hét maður er bjó að Giljum í Jökulsdal norður. Hann
átti sér konu og eina dóttur er Droplaug hét. Hún var væn
kona og kunni sér allt vel. Þorvaldur bað Droplaugar og
tókust þau ráð og áttu þau tvo sonu. Hét Helgi hinn eldri en
Grímur hinn yngri. Þeirra var vetrar munur. Þorvaldur varð
eigi gamall maður og andaðist en Droplaug bjó þar eftir og
synir hennar.

Helgi var mikill maður vexti og vænn og sterkur, gleðimaður
og hávaðasamur. Hann vildi ekki um búnað hugsa. Vígur var
hann manna best. Grímur var mikill maður vexti og afrendur að
afli, hljóðlátur og stilltur vel. Hann var búmaður mikill.
Þeir bræður vöndu sig alls kyns íþróttum og þóttu þeir þar
fyrir öllum ungum mönnum í allri atferð sinni svo að þeirra
jafningjar fengust eigi.