ÓTC ch. 112
Óláfs saga Tryggvasonar in Heimskringla 112 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓTC ch. 112)
text and translation
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Svo var fyrr ritið að Sigvaldi jarl kom til föruneytis við
Ólaf konung í Vindlandi og hafði jarl tíu skip en það hið
ellefta er á voru menn Ástríðar konungsdóttur, konu Sigvalda
jarls.
En þá er Ólafur konungur hafði fyrir borð hlaupið þá æpti
herinn allur siguróp og þá lustu þeir árum í sjá, jarl og
hans menn, og reru til bardaga.
Þess getur Halldór ókristni:
Drógust vítt að vígi
Vinda skeiðr, og gindu
Þriðja hauðrs á þjóðir
þunn gölkn og járnmunnum.
Gnýr varð á sjá sverða.
Sleit örn gera beitu.
Dýr vó drengja stjóri.
Drótt kom mörg á flótta.
En sú Vindasnekkjan er menn Ástríðar voru á reri brott og
aftur undir Vindland og var það þegar ræða margra manna að
Ólafur konungur mundi steypt hafa af sér brynjunni í kafi og
kafað út undan langskipunum, lagst síðan til Vindasnekkjunnar
og hefðu menn Ástríðar flutt hann til lands. Og eru þar
margar frásagnir um ferðir Ólafs konungs gervar síðan af
sumum mönnum.
En á þessa leið segir Hallfreður:
Veit eg ei hitt, hvort Heita
hungrdeyfi skal eg leyfa
dynsæðinga dauðan
dýrbliks eða þó kvikvan,
alls sannlega segja,
sár mun gramr að hváru,
hætt er til hans að frétta,
hvorttveggja mér seggir.
En hvernug sem það hefir verið þá kom Ólafur konungur
Tryggvason aldrei síðan til ríkis í Noregi.
En þó segir Hallfreður vandræðaskáld á þessa leið:
Samr var ár, um ævi,
oddbrags, hinn er það sagði,
að lofða gramr lifði,
læstyggs sonar Tryggva.
Vera kveðr öld úr éli
Ólaf kominn stála,
menn geta máli sönnu,
mjög er verr en svo, ferri.
Og enn þetta:
Mundut þess, er þegnar
þróttharðan gram sóttu,
fer eg með lýða líði
landherðar, sköp verða,
að mundjökuls mundi
margdýr koma stýrir,
geta þykjast þess gotnar
glíklegs, úr styr slíkum.
Enn segir auðar kenni
austr í málma gnaustan
seggr frá sárum tyggja
sumr eða brott um komnum.
Nú er sannfregið sunnan
siklings úr styr miklum,
kann eigi mart við manna,
morð, veifanar orði.
sources
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Stanza/chapter/text segment
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
Information tab
- text: if the stanza has been published, the edited text of the stanza and translation are here; if it hasn't been published an old edition (usually Skj) is given for reference
- sources: a list of the manuscripts or inscriptions containing this stanza, with page and line references and links (eye button) to images where available, and transcription where available
- readings: a list of variant manuscript readings of words in the main text
- editions and texts: a list of editions of the stanza with links to the bibliography; and a list of prose works in which the stanza occurs, allowing you to navigate within the prose context
- notes and context: notes not linked to individual words are given here, along with the account of the prose context for the stanza, where relevant
Interactive tab
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
Full text tab
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
Chapter/text segment
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.