ÓTC ch. 92

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Búrisláfur Vindakonungur kærði mál það fyrir Sigvalda jarli
mági sínum að sættargerð sú var rofin er Sigvaldi jarl hafði
gert milli Sveins konungs og Búrisláfs konungs. Búrisláfur
konungur skyldi fá Þyri Haraldsdóttur, systur Sveins konungs,
en það ráð hafði ekki fram gengið því að Þyri setti þar þvert
nei fyrir að hún mundi giftast vilja heiðnum manni og gömlum.
Nú segir Búrisláfur konungur jarli að hann vilji heimta þann
máldaga og bað jarl fara til Danmerkur og hafa Þyri
drottningu til sín.

Sigvaldi jarl lagðist þá ferð eigi undir höfuð og fer á fund
Sveins Danakonungs og ber þetta mál fyrir hann og kemur jarl
svo fortölum sínum að Sveinn konungur fær í hendur honum Þyri
systur sína og fylgdu henni konur nokkurar og fósturfaðir
hennar er nefndur er Össur Agason, ríkur maður, og nokkurir
menn aðrir. Kom það í einkamál með konungi og jarli að eignir
þær í Vindlandi er átt hafði Gunnhildur drottning skyldi þá
hafa Þyri til eiginorðs og þar með aðrar stórar eignir í
tilgjöf sína.

Þyri grét sárlega og fór mjög nauðig. En er þau jarl komu í
Vindland þá gerði Búrisláfur konungur brullaup sitt og fékk
Þyri drottningar. En er hún var með heiðnum mönnum þá vildi
hún hvorki þiggja mat né drykk af þeim og fór svo fram sjö
nætur. En þá var það á einni nótt að Þyri drottning og Össur
hljópust í brott í náttmyrkri og til skógar. Er það skjótast
frá þeirra ferð að segja að þau koma fram í Danmörk og þorir
Þyri þar fyrir engan mun að vera fyrir þá sök að hún veit ef
Sveinn konungur spyr, bróðir hennar, til hennar þar, að hann
mun skjótt senda hana aftur til Vindlands. Fara þau allt
huldu höfði þar til er þau koma í Noreg. Létti Þyri ferðinni
eigi fyrr en þau koma á fund Ólafs konungs.

Tók hann við þeim vel og voru þau þar í góðum fagnaði. Segir
Þyri konungi allt um sín vandræði og biður hann hjálpráða,
biður sér friðar í hans ríki. Þyri var kona orðsnjöll og
virtust konungi vel ræður hennar. Sá hann að hún var fríð
kona og kemur í hug að þetta muni vera gott kvonfang og víkur
þannug ræðunni, spyr ef hún vill giftast honum.

En svo sem þá var hennar ráði komið þótti henni vandi mikill
úr að ráða en í annan stað sá hún hversu farsællegt gjaforð
þetta var, að giftast svo ágætum konungi, og bað hann ráða
fyrir sér og sínu ráði. Og svo sem um þetta var talað þá fékk
Ólafur konungur Þyri drottningar. Þetta brullaup var gert um
haustið þá er konungur hafði komið norðan af Hálogalandi. Var
Ólafur konungur og Þyri drottning í Niðarósi um veturinn.

En eftir um vorið þá kærði Þyri drottning oft fyrir Ólafi
konungi og grét sárlega það er eignir hennar voru svo miklar
í Vindlandi en hún hafði eigi fjárhlut þar í landi svo sem
drottningu sæmdi. Stundum bað hún konung fögrum orðum að hann
skyldi fá henni eign sína, segir að Búrisláfur konungur var
svo mikill vin Ólafs konungs að þegar er þeir fyndust mundi
konungur fá Ólafi konungi allt það er hann beiddist. En er
þessar ræðu urðu varir vinir Ólafs konungs þá löttu allir
konung þessarar farar.

Svo er sagt að það var einn dag snemma um vorið að konungur
gekk eftir stræti en við torg gekk maður í móti honum með
hvannir margar og undarlega stórar þann tíma vors. Konungur
tók einn hvannnjóla mikinn í hönd sér og gekk heim til
herbergis Þyri drottningar. Þyri sat inni í stofunni og grét
er konungur kom inn.

Konungur mælti: "Sjá hér hvannnjóla mikinn er eg gef þér."

Hún laust við hendinni og mælti: "Stærrum gaf Haraldur
Gormsson en miður æðraðist hann að fara af landi og sækja
eign sína, en þú gerir nú, og reyndist það þá er hann fór
hingað í Noreg og eyddi mestan hlut lands þessa en eignaðist
allt að skyldum og sköttum, en þú þorir eigi að fara í gegnum
Danaveldi fyrir Sveini konungi bróður mínum."

Ólafur konungur hljóp upp við er hún mælti þetta og mælti
hátt og svarði við: "Aldrei skal eg hræddur fara fyrir Sveini
konungi bróður þínum og ef okkrir fundir verða þá skal hann
fyrirláta."