ÓTC ch. 87

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Guðröður sonur Eiríks blóðöxar og Gunnhildar hafði verið í
hernaði í Vesturlöndum síðan er hann flýði land fyrir Hákoni
jarli. En á þessu sumri er nú var áður frá sagt þá er Ólafur
konungur Tryggvason hafði fjóra vetur ráðið fyrir Noregi þá
kom Guðröður til Noregs og hafði mörg herskip. Hann hafði þá
siglt út af Englandi og er hann kom í landvon við Noreg þá
stefndi hann suður með landinu þangað er honum var minni von
Ólafs konungs. Siglir Guðröður suður til Víkurinnar. En þegar
er hann kom til lands tók hann að herja og brjóta undir sig
landsfólk en beiddi sér viðtöku.

En er landsmenn sáu að her mikill var kominn á hendur þeim þá
leita menn sér griða og sætta og bjóða konungi að þingboð
skuli fara yfir land og bjóða honum heldur viðtöku en þola
her hans og voru þar lögð frest á meðan þingboð færi yfir.
Krafði þá konungur vistagjalds meðan sú bíðandi skyldi vera.
En bændur kjósa hinn kost heldur að búa konungi veislur þá
stund alla er hann þurfti til þess og tók konungur þann kost
að hann fór um land að veislum með sumt lið sitt en sumt
gætti skipa hans.

En er þetta spyrja þeir bræður, Hyrningur og Þorgeir, mágar
Ólafs konungs, þá safna þeir sér liði og ráða sér til skipa,
fara síðan norður í Víkina og koma á einni nótt með liði sínu
þar sem Guðröður konungur var á veislu, veita þar atgöngu með
eldi og vopnum. Féll þar Guðröður konungur og flestallt lið
hans en það er á skipunum hafði verið var sumt drepið en sumt
komst undan og flýði víðs vegar. Voru þá dauðir allir synir
Eiríks og Gunnhildar.