ÓTC ch. 78

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Rauður hinn rammi er nefndur bóndi einn er bjó í firði þeim
er Salpti heitir, í Goðey. Rauður var maður stórauðigur og
hafði marga húskarla. Hann var ríkur maður. Fylgdi honum
mikill fjöldi Finna þegar er hann þurfti. Rauður var
blótmaður mikill og mjög fjölkunnigur. Hann var vin mikill
þess manns er fyrr var nefndur, Þórir hjörtur. Voru þeir
báðir höfðingjar miklir.

En er þeir spurðu að Ólafur konungur fór með her manns sunnan
um Hálogaland þá safna þeir her að sér og bjóða skipum út og
fá lið mikið. Rauður hafði dreka mikinn og gullbúin höfuð á.
Var það skip þrítugt að rúmatali og mikið að því. Þórir
hjörtur hafði og mikið skip. Þeir halda liði því suður í móti
Ólafi konungi. En er þeir hittast þá leggja þeir til orustu
við Ólaf konung. Varð þar mikill bardagi og gerðist brátt
mannfall og sneri því í lið Háleygja og hruðust skip þeirra
og því næst sló á þá felmt og ótta. Reri Rauður með dreka
sinn út til hafs og því næst lét hann draga segl sitt. Rauður
hafði jafnan byr hvert er hann vildi sigla og var það af
fjölkynngi hans. Er það að segja skjótast af ferð Rauðs að
hann sigldi heim í Goðey.

Þórir hjörtur flýði inn til lands og hljópu þar af skipum en
Ólafur konungur fylgdi þeim. Hljópu þeir og af skipum og ráku
þá og drápu. Varð konungur þá enn fremstur sem jafnan þá er
slíkt skyldi þreyta. Hann sá hvar Þórir hjörtur hljóp. Hann
var allra manna fóthvatastur. Konungur rann eftir honum og
fylgdi honum Vígi hundur hans.

Þá mælti konungur: "Vígi, tak hjörtinn."

Vígi hljóp fram eftir Þóri og þegar upp á hann. Þórir nam
stað við. Þá skaut konungur kesju að Þóri. Þórir lagði sverði
til hundsins og veitti honum sár mikið en jafnskjótt fló
kesja konungsins undir hönd Þóri svo að út stóð um aðra
síðuna. Lét Þórir þar líf sitt en Vígi var borinn sár til
skipa. Ólafur konungur gaf grið öllum mönnum þeim er báðu og
kristni vildu taka.