ÓTC ch. 63

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ólafur konungur fór er voraði út eftir Víkinni og tók veislur
að stórbúum sínum og sendi boð allt um Víkina að hann vill
lið hafa úti um sumarið og fara norður í land. Síðan fór hann
norður á Agðir. Og er á leið langaföstu þá sótti hann norður
á Rogaland og kom páskaaftan í Körmt á Ögvaldsnes. Var þar
búin fyrir honum páskaveisla. Hann hafði nær þrjú hundruð
manna.

Þá sömu nótt kom þar við eyna Eyvindur kelda. Hann hafði
langskip alskipað. Voru það allt seiðmenn og annað
fjölkynngisfólk. Eyvindur gekk upp af skipi og sveit hans og
mögnuðu fjölkynngi sína. Gerði Eyvindur þeim huliðshjálm og
þokumyrkur svo mikið að konungur og lið hans skyldi eigi mega
sjá þá. En er þeir komu mjög svo til bæjarins á Ögvaldsnesi
þá gerðist ljós dagur. Varð þá mjög annan veg en Eyvindur
hafði ætlað. Þá kom mjörkvi sá er hann hafði gert með
fjölkynngi yfir hann og hans föruneyti svo að þeir sáu eigi
heldur augum en hnakka og fóru allt í hring og kring. En
varðmenn konungs sáu þá hvar þeir fóru og vissu eigi hvað lið
það var. Var þá sagt konungi. Stóð hann þá upp og allt liðið
og klæddist. En er konungur sá hvar þeir Eyvindur fóru bað
hann sína menn vopna sig og ganga til og vita hvað mönnum það
væri. En er konungsmenn kenndu þar Eyvind þá tóku þeir hann
höndum og alla þá og leiddu þá til konungs. Segir þá Eyvindur
allan atburð um sína ferð.

Síðan lét konungur taka þá alla og flytja í flæðisker og
binda þá þar. Lét Eyvindur svo líf sitt og allir þeir. Er það
síðan kallað Skrattasker.