ÓTC ch. 52

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Loðinn er maður nefndur, víkverskur, auðigur og ættaður vel.
Hann var oftlega í kaupferðum en stundum í hernaði.

Það var eitt sumar að Loðinn fór kaupferð í Austurveg. Átti
hann einn skip það og hafði mikinn kaupeyri. Hann hélt til
Eistlands og var þar í kaupstefnu um sumarið. En þá er
markaðurinn stóð þá var þangað fluttur margs konar
kaupskapur. Þar kom man mart falt. Þar sá Loðinn konu nokkura
er seld hafði verið mansali. Og er hann leit á konuna þá
kenndi hann að þar var Ástríður Eiríksdóttir er átt hafði
Tryggvi konungur og var þá ólík því sem fyrr er hann sá hana.
Hún var þá föl og grunnleit og illa klædd. Hann gekk til
hennar og spurði hvað ráðs hennar var.

Hún segir: "Þungt er frá því að segja. Eg em seld mansali en
hingað höfð til sölu."

Síðan könnuðust þau við og vissi Ástríður skyn á honum. Bað
hún síðan ef hann vildi kaupa hana og hafa heim með sér til
frænda sinna.

"Eg mun gera þér kost á um það," segir hann, "eg mun flytja
þig til Noregs ef þú vilt giftast mér."

En með því að Ástríður var þá nauðulega við komin og það
annað að hún vissi að Loðinn var maður stórættaður, vaskur og
auðigur, þá heitir hún honum þessu til útlausnar sér. Síðan
keypti Loðinn Ástríði og hafði heim með sér til Noregs og
fékk hennar þar með frænda ráði.

Þeirra börn voru þau Þorkell nefja og Ingiríður, Ingigerður.
Dætur Ástríðar og Tryggva konungs voru þær Ingibjörg og
Ástríður. Synir Eiríks bjóðaskalla voru þeir Sigurður,
Karlshöfuð, Jósteinn og Þorkell dyrðill og voru allir göfgir
menn og auðgir og áttu bú austur í landi. Bræður tveir bjuggu
í Vík austur. Hét annar Þorgeir en annar Hyrningur. Þeir
fengu dætra Loðins og Ástríðar.