ÓTC ch. 41

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Jómsvíkingar höfðu skip stærri og borðmeiri en hvorirtveggju
sóttu hið djarfasta. Vagn Ákason lagði svo hart fram að skipi
Sveins Hákonarsonar að Sveinn lét á hömlu síga og hélt við
flótta. Þá lagði þannug til Eiríkur jarl og fram í fylking
móti Vagni. Þá lét Vagn undan síga og lágu skipin sem í
fyrstu höfðu legið. Þá réð Eiríkur aftur til liðs síns og
höfðu þá hans menn undan hamlað en Búi hafði þá höggvið
tengslin og ætlaði að reka flóttann. Þá lagði Eiríkur jarl
síbyrt við skip Búa og varð þá höggorusta hin snarpasta og
lögðu þá tvö eða þrjú Eiríks skip að Búa skipi einu.

Þá gerði illviðri og él svo mikið að haglkorn eitt vó eyri.
Þá hjó Sigvaldi tengslin og sneri undan skipi sínu og vildi
flýja. Vagn Ákason kallaði á hann, bað hann eigi flýja.
Sigvaldi jarl gaf ekki gaum að hvað hann sagði. Þá skaut Vagn
spjóti að honum og laust þann er við stýrið sat. Sigvaldi
jarl reri í brott með hálfan fjórða tug skipa en eftir lá
hálfur þriðji tugur. Þá lagði Hákon jarl sitt skip á annað
borð Búa. Var þá Búa mönnum skammt högga í millum.

Vigfús Víga-Glúmsson tók upp nefsteðja er lá á þiljunum er
maður hafði áður hnoðið við hugró á sverði sínu. Vigfús var
allsterkur maður. Hann kastaði steðjanum tveim höndum og
færði í höfuð Ásláki hólmskalla svo að geirinn stóð í heila
niðri. Áslák höfðu ekki áður vopn bitið en hann hafði höggvið
til beggja handa. Hann var fóstri Búa og stafnbúi en annar
var Hávarður höggvandi. Hann var hinn sterkasti maður og
allfrækn.

Í þessari atsókn gengu upp Eiríks menn á skip Búa og aftur að
lyftingunni að Búa. Þá hjó Þorsteinn miðlangur til Búa um
þvert ennið og í sundur nefbjörgina. Varð það allmikið sár.
Búi hjó til Þorsteins utan á síðuna svo að í sundur tók
manninn í miðju.

Þá tók Búi upp kistur tvær fullar gulls og kallar hátt:
"Fyrir borð allir Búa liðar."

Steyptist Búi þá utanborðs með kisturnar og margir hans menn
hljópu þá fyrir borð en sumir féllu á skipinu því að eigi var
gott griða að biðja. Var þá hroðið allt skip Búa með stöfnum
og síðan hvert að öðru. Síðan lagði Eiríkur jarl að skipi
Vagns og var þar allhörð viðurtaka en að lyktum var hroðið
skip þeirra en Vagn handtekinn og þeir þrír tigir og fluttir
á land upp bundnir.

Þá gekk til Þorkell leira og segir svo: "Þess strengdir þú
heit Vagn að drepa mig en mér þykir hitt nú líkara að eg
drepi þig."

Þeir Vagn sátu á einni lág allir saman. Þorkell hafði mikla
öxi. Hann hjó þann er utast sat á láginni. Þeir Vagn voru svo
bundnir að einn strengur var snúinn að fótum allra þeirra en
lausar voru hendur þeirra.

Þá mælti einn þeirra: "Dálk hefi eg í hendi og mun eg stinga
í jörðina ef eg veit nokkuð þá er höfuðið er af mér."

Höfuð var af þeim höggvið og féll niður dálkur úr hendi
honum.

Þá sat maður fríður og hærður vel.

Hann sveipti hárinu fram yfir höfuð sér og rétti fram hálsinn
og mælti: "Gerið eigi hárið í blóði."

Einn maður tók hárið í hönd sér og hélt fast. Þorkell reiddi
að öxina. Víkingurinn kippti höfðinu fast. Lét sá eftir er
hárinu hélt. Reið öxin ofan á báðar hendur honum og tók af
svo að öxin nam í jörðu stað.

Þá kom að Eiríkur jarl og spurði: "Hver er þessi maður hinn
fríði?"

"Sigurð kalla mig," segir hann, "og em eg kenningarsonur Búa.
Eigi eru enn allir Jómsvíkingar dauðir."

Eiríkur segir: "Þú munt vera að sönnu sannur sonur Búa. Viltu
hafa grið?"

"Það skiptir hver býður," segir Sigurður.

"Sá býður," segir jarl, "er vald hefir til, Eiríkur jarl."

"Vil eg þá," segir hann.

Var hann þá tekinn úr strenginum.

Þá mælti Þorkell leira: "Viltu jarl þessa menn alla láta grið
hafa. Þá skal aldregi með lífi fara Vagn Ákason," hleypur þá
fram með reidda öxina en víkingur, Skarði, reiddi sig til
falls í strenginum og féll fyrir fætur Þorkatli. Þorkell féll
flatur um hann. Þá greip Vagn öxina. Hann reiddi upp og hjó
Þorkel með banahögg.

Þá mælti jarl: "Vagn, viltu hafa grið?"

"Vil eg," segir hann, "ef vér höfum allir."

"Leysi þá úr strenginum," segir jarl.

Og svo var gert. Átján voru drepnir en tólf þágu grið.