ÓTC ch. 33

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Haraldur Gormsson Danakonungur spurði að Hákon jarl hafði
kastað kristni en herjað land Danakonungs víða. Þá bauð
Haraldur Danakonungur her út og fór síðan í Noreg. Og er hann
kom í það ríki er Hákon jarl hafði til forráða þá herjar hann
þar og eyddi land allt og kom liðinu í eyjar þær er Sólundir
heita. Fimm einir bæir stóðu óbrenndir í Sogni í Læradal en
fólk allt flýði á fjöll og markir með það allt er komast
mátti.

Þá ætlaði Danakonungur að sigla liði því til Íslands og hefna
níðs þess er allir Íslendingar höfðu hann níddan. Það var í
lögum haft á Íslandi að yrkja skyldi um Danakonung níðvísu
fyrir nef hvert er á var landinu en sú var sök til að skip
það er íslenskir menn áttu braut í Danmörk en Danir tóku upp
fé allt og kölluðu vogrek og réð fyrir bryti konungs er
Birgir hét. Var níð ort um þá báða.

Þetta er í níðinu:

Þá er sparn á mó mörnis

morðkunnr Haraldr sunnan

varð þá Vinda myrðir

vax eitt, í ham faxa,

en bergsalar Birgir

böndum rækr í landi,

það sá öld, í jöldu

óríkr fyrir líki.

Haraldur konungur bauð kunngum manni að fara í hamförum til
Íslands og freista hvað hann kynni segja honum. Sá fór í
hvalslíki. En er hann kom til landsins fór hann vestur fyrir
norðan landið. Hann sá að fjöll öll og hólar voru fullir af
landvættum, sumt stórt en sumt smátt. En er hann kom fyrir
Vopnafjörð þá fór hann inn á fjörðinn og ætlaði á land að
ganga. Þá fór ofan eftir dalnum dreki mikill og fylgdu honum
margir ormar, pöddur og eðlur og blésu eitri á hann. En hann
lagðist í brott og vestur fyrir land, allt fyrir Eyjafjörð.
Fór hann inn eftir þeim firði. Þar fór móti honum fugl svo
mikill að vængirnir tóku út fjöllin tveggja vegna og fjöldi
annarra fugla, bæði stórir og smáir. Braut fór hann þaðan og
vestur um landið og svo suður á Breiðafjörð og stefndi þar
inn á fjörð. Þar fór móti honum griðungur mikill og óð á
sæinn út og tók að gella ógurlega. Fjöldi landvætta fylgdi
honum. Brott fór hann þaðan og suður um Reykjanes og vildi
ganga upp á Víkarsskeiði. Þar kom í móti honum bergrisi og
hafði járnstaf í hendi og bar höfuðið hærra en fjöllin og
margir aðrir jötnar með honum.

Þaðan fór hann austur með endlöngu landi. "Var þá ekki nema
sandar og öræfi og brim mikið fyrir utan en haf svo mikið
millum landanna," segir hann, "að ekki er þar fært
langskipum."

Þá var Brodd-Helgi í Vopnafirði, Eyjólfur Valgerðarson í
Eyjafirði, Þórður gellir í Breiðafirði, Þóroddur goði í
Ölfusi.

Síðan sneri Danakonungur liði sínu suður með landi, fór síðan
til Danmerkur en Hákon jarl lét byggja land allt en galt enga
skatta síðan Danakonungi.