ÓTC ch. 31

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ólafur Tryggvason, þá er hann lá í Syllingum, spurði hann að
þar í eyjunni var spámaður nokkur, sá er sagði fyrir óorðna
hluti, og þótti mörgum mönnum það mjög eftir ganga. Gerðist
Ólafi forvitni á að reyna spádóm manns þess. Hann sendi þann
af mönnum sínum er fríðastur var og mestur og bjó hann sem
veglegast og bað hann segja að hann væri konungur því að
Ólafur var þá frægur orðinn af því um öll lönd, að hann var
fríðari og göfuglegri og meiri en allir menn aðrir. En síðan
er hann fór úr Garðaríki hafði hann eigi meira af nafni sínu
en kallaði sig Óla og kvaðst vera gerskur.

En er sendimaður kom til spámannsins og sagðist vera konungur
þá fékk hann þessi andsvör: "Ekki ertu konungur en það er ráð
mitt að þú sért trúr konungi þínum."

Ekki sagði hann fleira þessum manni. Fór sendimaður aftur og
segir Ólafi og fýsti Ólaf þess að meir að finna þenna mann er
hann heyrði slík andsvör hans og tók nú ifa af honum að hann
væri eigi spámaður. Fór þá Ólafur á hans fund og átti tal við
hann og spurði eftir hvað spámaður segði Ólafi fyrir hvernug
honum mundi ganga til ríkis eða annarrar hamingju.

Einsetumaðurinn svaraði með helgum spádómi: "Þú munt verða
ágætur konungur og ágæt verk vinna. Þú munt mörgum mönnum til
trúar koma og skírnar. Muntu bæði þér hjálpa í því og mörgum
öðrum. Og til þess að þú efist eigi um þessi mín andsvör þá
máttu það til marks hafa: Þú munt við skip þín svikum mæta og
flokkum og mun á bardaga rætast og muntu týna nokkuru liði og
sjálfur sár fá og muntu af því sári banvænn vera og á skildi
til skips borinn. En af þessu sári muntu heill verða innan
sjö nátta og brátt við skírn taka."

Síðan fór Ólafur ofan til skipa sinna og þá mætti hann þar
ófriðarmönnum þeim er hann vildu drepa og lið hans og fóru
þeirra viðskipti svo sem einsetumaður hafði sagt honum, að
Ólafur var sár borinn á skip út og svo að hann var heill á
sjö nóttum. Þóttist þá Ólafur vita að þessi maður mundi honum
sanna hluti sagt hafa og það að hann var sannur spámaður,
hvaðan af sem hann hefði þann spádóm.

Fór þá Ólafur annað sinn að finna þenna mann, talaði þá mart
við hann, spurði þá vendilega hvaðan honum kom sú speki er
hann sagði fyrir óorðna hluti. Einsetumaður segir að sjálfur
guð kristinna manna lét hann vita allt það er hann
forvitnaðist og segir þá Ólafi mörg stórmerki guðs. Og af
þeim fortölum játti Ólafur að taka skírn og svo var að Ólafur
var skírður þar og allt föruneyti hans. Dvaldist hann þar
mjög lengi og nam rétta trú og hafði þaðan með sér presta og
aðra lærða menn.