ÓTC ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hákon og þeir sendimenn Gunnhildar komu á Oprustaði snemma um
morgun og spyrja að Ástríði og syni hennar. Eiríkur segir að
hún er ekki þar. Þeir Hákon rannsökuðu bæinn og dvöldust
lengi um daginn og fá nokkura njósn um ferð Ástríðar, ríða þá
sömu leið og koma síð um kveldið til Bjarnar eiturkveisu í
Skaun, taka þar gisting. Þá spyr Hákon Björn ef hann kynni
honum nokkuð segja til Ástríðar.

Hann segir að þar komu menn um daginn og báðu gistingar "en
eg rak þau brott og munu þau vera herbergð hér nokkur í
þorpinu."

Verkmaður Þorsteins fór um kveldið úr skógi og kom til
Bjarnar því að það var á leið hans. Varð hann var við að þar
voru gestir og svo hvert erindi þeirra var. Hann segir
Þorsteini bónda.

En er lifði þriðjungur nætur vakti Þorsteinn upp gesti sína
og bað þau brott fara, mælti stygglega. En er þau voru komin
á veg út úr garðinum þá segir Þorsteinn þeim að sendimenn
Gunnhildar voru að Bjarnar og fóru þeirra að leita. Þau báðu
hann hjálpar nokkurrar. Hann fékk þeim leiðtoga og vist
nokkura. Fylgdi sá þeim fram á skóginn þar sem var vatn
nokkuð og hólmi einn í, reyri vaxinn. Þau máttu vaða í
hólminn út. Þar fálu þau sig í reyrinum.

Snemma dags reið Hákon frá Bjarnar í byggðina og hvar sem
hann kom spurði hann eftir Ástríði. En er hann kom til
Þorsteins þá spyr hann ef þau séu þar komin. Hann segir að
þar voru menn nokkurir og fóru móti degi austur á skóginn.
Hákon bað Þorstein fara með þeim er honum var leið kunnig eða
leyni. Þorsteinn fór með þeim en er hann kom í skóginn vísaði
hann þeim þvert frá því sem Ástríður var. Fóru þeir þann dag
allan að leita og fundu þau eigi, fara aftur síðan og segja
Gunnhildi sitt erindi.

Ástríður og hennar föruneyti fóru leið sína og komu fram í
Svíþjóð til Hákonar gamla. Dvaldist Ástríður þar og sonur
hennar Ólafur langa hríð í góðum fagnaði.