ÓHHkr ch. 209
Óláfs saga helga (in Heimskringla) 209 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 209)
text and translation
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Ólafur konungur flutti herinn út eftir dalnum. Fór þá enn
Dagur með sínu liði aðra leið. Konungur létti eigi ferð sinni
áður hann kom út á Stiklastaði. Þá sáu þeir her bónda og fór
það lið dreift mjög og var svo mikill fjöldi að af hverjum
stíg dreif liðið en víða þar er stórflokkar fóru saman. Þeir
sáu hvar sveit manna fór ofan úr Veradal og höfðu þeir á
njósn verið og fóru nær því sem lið konungs var og fundu eigi
fyrr en skammt var í milli þeirra svo að menn máttu kennast.
Þar var Hrútur af Viggju með þrjá tigu manna. Síðan mælti konungur að gestir skyldu fara að móti Hrúti og taka hann af lífi. Voru menn þess verks fljótir.
Þá mælti konungur til þeirra Íslendinga: "Svo er mér sagt að það sé siður á Íslandi að bændur séu skyldir á haustum að gefa húskörlum sínum slagasauð. Nú vil eg þar gefa yður hrút til sláturs."
Þeir hinir íslensku voru þess verks auðeggjaðir og fóru þegar að Hrúti með öðrum mönnum. Var Hrútur drepinn og öll sveit sú er honum fylgdi.
Konungur nam staðar og stöðvaði her sinn er hann kom á Stiklastaði. Bað konungur menn stíga af hestum og búast þar um. Menn gerðu sem konungur mælti. Síðan var skotið á fylking og sett upp merkin. Dagur var þá enn eigi kominn með sitt lið og missti þess fylkingararmsins.
Þá mælti konungur að þeir Upplendingar skyldu þar fram ganga og taka upp merkin. "Þykir mér það ráð," segir konungur, "að Haraldur bróðir minn sé eigi í orustu því að hann er barn að aldri."
Haraldur svarar: "Eg skal vera að vísu í orustu en ef eg em svo ósterkur að eg má eigi valda sverðinu þá kann eg þar gott ráð til, að binda skal höndina við meðalkaflann. Engi skal vera viljaður betur en eg að vera óþarfur þeim bóndunum. Vil eg fylgja sveitungum mínum."
Svo segja menn að Haraldur kvað þá vísu þessa:
Þora mun eg þann arm verja,
það er ekkju munr nekkvað,
rjóðum vér af reiði
rönd, er eg í hlýt standa.
Gengra greppr hinn ungi
gunnblíðr, þar er slög ríða,
herða menn að morði
mót, á hæl fyr spjótum.
Haraldur réð því að hann var í orustu.
sources
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Stanza/chapter/text segment
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
Information tab
- text: if the stanza has been published, the edited text of the stanza and translation are here; if it hasn't been published an old edition (usually Skj) is given for reference
- sources: a list of the manuscripts or inscriptions containing this stanza, with page and line references and links (eye button) to images where available, and transcription where available
- readings: a list of variant manuscript readings of words in the main text
- editions and texts: a list of editions of the stanza with links to the bibliography; and a list of prose works in which the stanza occurs, allowing you to navigate within the prose context
- notes and context: notes not linked to individual words are given here, along with the account of the prose context for the stanza, where relevant
Interactive tab
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
Full text tab
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
Chapter/text segment
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.