Óláfs saga helga (in Heimskringla) 180 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 180)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Síðan er Ólafur konungur hafði verið um nótt á Lesjum þá fór
hann með liði sínu dag eftir dag, fyrst til Guðbrandsdala en
þaðan út á Heiðmörk. Sýndist þá hverjir vinir hans voru því
að þeir fylgdu þá honum en hinir skildust þá við hann er með
minna trúleik höfðu þjónað honum en sumir snerust til
óvináttu og fulls fjandskapar svo sem bert varð. Kenndi þess
mjög á um marga Upplendinga að illa hafði líkað aftaka Þóris
svo sem fyrr var getið.
Ólafur konungur gaf heimleyfi mörgum mönnum sínum þeim er bú áttu og börn fyrir að hyggja því að þeim mönnum þótti ósýnt hver friður gefinn væri varnaði þeirra manna er af landi brott færu með konungi.
Gerði konungur þá bert fyrir vinum sínum að sú var ætlan hans að fara þá úr landi í brott, fyrst austur í Svíaveldi og gera þá ráð sitt hvert hann ætlar eða sneri þaðan af, en bað svo vini sína til ætla að hann mundi enn ætla til landsins að leita og aftur til ríkis síns ef guð léði honum langlífis, sagði að það var hugboð hans að allt fólk í Noregi mundi enn verða þjónustubundið við hann. "En eg mundi ætla," segir hann, "að Hákon jarl mundi litla stund hafa vald yfir Noregi og mun mörgum mönnum það eigi þykja undarlegt því að Hákon jarl hefir fyrr skort við mig hamingju. En hinu munu fáir menn trúa, þótt eg segi það, er mér boðar fyrir, er kemur til Knúts hins ríka, að hann muni á fárra vetra fresti vera dauður og farið allt ríki hans og mun engi verða uppreist hans kynslóðar ef svo fer sem mín orð horfa til."
En er konungur hætti ræðu sinni þá bjuggu menn ferð sína.
Sneri konungur þá með það lið er honum fylgdi austur til
Eiðaskógs. Þar var þá með honum Ástríður drottning, Úlfhildur
dóttir þeirra, Magnús sonur Ólafs konungs, Rögnvaldur
Brúsason, þeir Árnasynir, Þorbergur, Finnur, Árni, og enn
fleiri lendir menn. Hafði hann gott mannval. Björn stallari
fékk heimleyfi. Fór hann aftur og heim til bús síns og margir
aðrir vinir konungs fóru aftur til búa sinna í leyfi hans.
Bað konungur þess að þeir skyldu hann vita láta ef þau
tíðindi gerðust í landinu er honum bæri nauðsyn til að vita.
Snýr konungur þá leið sína.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.