ÓHHkr ch. 152

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Knútur konungur sá það að Noregskonungur og Svíakonungur héldu liði sínu austur fyrir landið. Gerði hann þegar lið á land upp, lét menn sína ríða hið efra dag og nótt svo sem lið konunga fór hið ytra. Fóru þá aðrir njósnarmenn fram er aðrir fóru aftur. Vissi Knútur konungur á hverjum degi tíðindi frá ferð þeirra. Voru njósnarmenn í her þeirra konunga. En er hann spurði að mikill hluti liðs var frá þeim farinn þá hélt hann sínum her aftur til Sjálands og lagðist í Eyrarsund með allan herinn. Lá sumt liðið við Sjáland en sumt við Skáni.

Knútur konungur reið upp til Hróiskeldu dag hinn næsta fyrir Mikjálsmessu og með honum sveit mikil manna. En þar hafði gert veislu í móti honum Úlfur jarl mágur hans. Veitti jarl allkappsamlega og var allkátur. Konungur var fámálugur og heldur ófrýnn. Jarl orti orða á hann og leitaði þeirra málsenda er hann vænti að konungi mundi best þykja. Konungur svarar fá. Þá spurði jarl ef hann vildi leika að skáktafli. Hann játti því. Tóku þeir þá skáktaflið og léku.

Úlfur jarl var maður skjótorður og óvæginn bæði í orðum og í öllum öðrum hlutum og hinn mesti framkvæmdarmaður um ríki sitt og hermaður mikill og er saga mikil frá honum sögð. Úlfur jarl var maður ríkastur í Danmörk þegar er konunginn líddi. Systir Úlfs jarls var Gyða er átti Guðini jarl Úlfnaðursson og voru synir þeirra Haraldur Englakonungur, Tósti jarl, Valþjófur jarl, Mörukári jarl, Sveinn jarl, Gyða dóttir þeirra er átti Játvarður hinn góði Englakonungur.