Óláfs saga helga (in Heimskringla) 136 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 136)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Brátt spurði Ólafur konungur það er þeir Sigurður voru í
brott farnir og lagðist þá þungur orðrómur á um þeirra mál.
Voru þeir margir að þá kölluðu þess von að þeir Sigurður
mundu sönnu sagðir er áður höfðu synjað fyrir hann og mælt í
móti. Ólafur konungur var fáræðinn um þetta mál en hann
þóttist vita þá sannindi á því er hann hafði áður grunað. Fór
konungur þá ferðar sinnar og tók veislur þar er fyrir voru
gervar.
Ólafur konungur heimti til máls við sig þá menn er komið höfðu af Íslandi, Þórodd Snorrason, Gelli Þorkelsson, Stein Skaftason, Egil Hallsson.
Þá tók konungur til máls: "Þér hafið í sumar vakið við mig það mál að þér vilduð búast til Íslandsferðar en eg hefi eigi veitt úrslit hingað til um það mál. Nú vil eg segja yður hvernug eg ætla fyrir. Gellir, þér ætla eg að fara til Íslands ef þú vilt bera þannug erindi mín. En aðrir íslenskir menn, þeir er nú eru hér, þá munu engir til Íslands fara fyrr en eg spyr hvernug þeim málum er tekið er þú Gellir skalt þannug bera."
En er konungur hafði þetta upp borið þá þótti þeim, er fúsir voru fararinnar og bannað var, súskapur mikill hafður við sig og þótti seta sín ill og ófrelsi.
En Gellir bjóst til ferðar og fór um sumarið til Íslands og hafði með sér orðsendingar þær þangað er hann flutti fram annað sumar á þingi. En sú var orðsending konungs að hann beiddi þess Íslendinga að þeir skyldu taka við þeim lögum sem hann hafði sett í Noregi en veita honum af landinu þegngildi og nefgildi, pening fyrir nef hvert, þann er tíu væri fyrir alin vaðmáls. Það fylgdi því að hann hét mönnum vináttu sinni ef þessu vildu játa en ellegar afarkostum þá sem hann mætti við komast.
Yfir þessu tali sátu menn lengi og réðu um sín í milli og kom það ásamt að lyktum með allra samþykki að neita skattgjöfum og öllum álögum þeim er kraft var. Og fór Gellir það sumar utan og á fund Ólafs konungs og hitti hann það haust í Vík austur þá er hann var kominn af Gautlandi ofan svo sem eg vænti að enn skal sagt verða síðar í sögu Ólafs konungs.
Þá er á leið haustið sótti Ólafur konungur norður í Þrándheim
og hélt liði sínu til Niðaróss, lét þar búa til vetursetu
sér. Sat Ólafur konungur þann vetur eftir í kaupangi. Sá var
hinn þrettándi vetur konungsdóms hans.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.