Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

ÓHHkr ch. 49

Óláfs saga helga (in Heimskringla) 49 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (ÓHHkr ch. 49)

HeimskringlaÓláfs saga helga (in Heimskringla)
484950

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):


Ólafur konungur hafði á sínu skipi hundrað manna og höfðu allir hringabrynjur og valska hjálma. Flestir hans menn höfðu hvíta skjöldu og á lagður hinn helgi kross með gulli en sumir dregnir rauðum steini eða blám. Kross lét hann og draga í enni á öllum hjálmum með bleiku. Hann hafði hvítt merki, það var ormur. Þá lét hann veita sér tíðir, gekk síðan á skip sitt og bað menn snæða og drekka nokkuð. Síðan lét hann blása herblástur og leggja út úr höfninni.


En er þeir komu fyrir höfnina þar er jarl hafði legið þá var lið jarls vopnað og ætlaði þá að róa út úr höfninni. Er er þeir sáu konungslið þá tóku þeir að tengja skipin og settu upp merki og bjuggust við.


En er Ólafur konungur sá það þá greiddu þeir atróðurinn. Lagði konungur að jarls skipi. Tókst þar þá orusta.


Svo segir Sighvatur skáld:



Veitti sókn, þar er sótti,
siklingr firum mikla,
blóð féll rautt á Róða
rein, í höfn að Sveini.
Snjallr hélt að, sá er olli,
eirlaust konungr, þeira,
en Sveins liðar, sínum,
saman bundust skip, fundi.

Hér segir það að Ólafur konungur hélt til orustu en Sveinn lá fyrir í höfninni.


Sighvatur skáld var þar í orustu. Hann orti þegar um sumarið eftir orustu flokk þann er Nesjavísur eru kallaðar og segir þar vandlega frá þessum tíðindum:



Það erumk kunnt, hve kennir
Karlhöfða lét jarli
odda frosts fyr austan
Agðir nær um lagðan.

Orusta var hin snarpasta og var það langa hríð er ekki mátti yfir sjá hvernug hníga mundi. Féll þá mart af hvorumtveggjum og fjöldi varð sárt.


Svo segir Sighvatur:



Vara, sigmána, Sveini
sverða gnýs að frýja,
gjóðs né góðrar hríðar
gunnreifum Óleifi,
því að kvistingar kosta,
koma herr í stað verra,
áttu sín, þar er sóttust,
seggir hvorir tveggju.

Jarl hafði lið meira en konungur hafði einvalalið á sínu skipi, það er honum hafði fylgt í hernaði, og búið svo forkunnlega sem fyrr var sagt, að hver maður hafði hringabrynju. Urðu þeir ekki sárir.


Svo segir Sighvatur:



Teitr, sá eg okkr í ítru
allvalds liði falla,
gerðist harðr, um herðar,
hjördynr, svalar brynjur,
en mín að flug fleina
falsk und hjálm hinn valska,
okkr vissa eg svo, sessi,
svört skör, við her görva.

En er lið tók að falla á skipum jarls, en sumt sárt, og þynntist þá skipanin á borðunum.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.