Msona ch. 21

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eysteinn konungur og Sigurður konungur voru einn vetur báðir
á veislu á Upplöndum og átti sinn bæ hvor þeirra. En er
skammt var milli þeirra býja er konungar skyldu veislu taka
þá gerðu menn það ráð að þeir skyldu vera báðir samt á
veislunum og sínu sinni að hvors búum. Voru þeir fyrst báðir
samt að því búi er Eysteinn konungur átti. En um kveldið er
menn tóku að drekka, þá var mungát ekki gott og voru menn
hljóðir.

Þá mælti Eysteinn konungur: "Þó eru menn hljóðir. Hitt er
ölsiður meiri að menn geri sér gleði. Fáum oss ölteiti
nokkura. Mun þá enn á rætast gaman manna. Sigurður bróðir,
það mun öllum sæmst þykja að við hefjum nokkura
skemmtanarræðu."

Sigurður konungur svarar heldur stutt: "Ver þú svo margur sem
þú vilt en lát mig ná að þegja fyrir þér."

Þá mælti Eysteinn konungur: "Sá ölsiður hefir oft verið að
menn taka sér jafnaðarmenn. Vil eg hér svo vera láta."

Þá þagði Sigurður konungur.

"Sé eg," segir Eysteinn konungur, "að eg verð hefja þessa
teiti. Mun eg taka þig bróðir til jafnaðarmanns mér. Færi eg
það til að jafnt nafn höfum við báðir og jafna eign. Geri eg
engi mun ættar okkarrar eða uppfæðslu."

Þá svarar Sigurður konungur: "Manstu eigi það er eg braut þig
á bak ef eg vildi og varstu vetri eldri?"

Þá segir Eysteinn konungur: "Eigi man eg hitt síður er þú
fékkst eigi leikið það er mjúkleikur var í."

Þá mælti Sigurður konungur: "Manstu hversu fór um sundið með
okkur? Eg mátti kefja þig ef eg vildi."

Eysteinn konungur segir: "Ekki svam eg skemmra en þú og eigi
var eg verr kafsyndur. Eg kunni og á ísleggjum svo að engan
vissi eg þann er það keppti við mig en þú kunnir það eigi
heldur en naut."

Sigurður konungur segir: "Höfðinglegri íþrótt og nytsamlegri
þykir mér sú að kunna vel á boga. Ætla eg að þú nýtir eigi
boga minn þótt þú spyrnir fótum í."

Eysteinn svarar: "Ekki em eg bogsterkur sem þú en minna mun
skilja beinskeyti okkra og miklu kann eg betur á skíðum en þú
og hafði það verið enn fyrr kölluð góð íþrótt."

Sigurður konungur segir: "Þess þykir mikill munur að það er
höfðinglegra að sá er yfirmaður skal vera annarra manna sé
mikill í flokki, sterkur og vopnfær betur en aðrir menn og
auðsær og auðkenndur þá er flestir eru saman."

Eysteinn konungur segir: "Eigi er það síður einkanna hlutur
að maður sé fríður og er sá og auðkenndur í mannfjölda. Þykir
mér það og höfðinglegt því að fríðleikinum sómir hinn besti
búnaður. Kann eg og miklu betur til laga en þú og svo, hvað
sem við skulum tala, em eg miklu sléttorðari."

Sigurður konungur svarar: "Vera kann að þú hafir numið fleiri
lögprettu því að eg átti þá annað að starfa. En engi frýr þér
sléttmælis en hitt mæla margir að þú sért eigi allfastorður
og lítið mark sé hverju þú heitir, mælir eftir þeim er þá eru
hjá og er það ekki konunglegt."

Eysteinn konungur svarar: "Það ber til þess, er menn bera mál
sín fyrir mig, þá hygg eg að því fyrst að lúka svo hvers
manns máli að þeim mætti best þykja. Þá kemur oft annar sá er
mál á við hann og verður þá oft dregið til að miðla svo að
báðum skuli líka. Hitt er og oft að eg heiti því sem eg em
beðinn því að eg vildi að allir færu fegnir frá mínum fundi.
Sé eg hinn kost ef eg vil hafa, sem þú gerir, að heita öllum
illu en engi heyri eg efndanna frýja."

Sigurður konungur segir: "Það hefir verið mál manna að ferð
sú er eg fór úr landi væri heldur höfðingleg en þú sast heima
meðan sem dóttir föður þíns."

Eysteinn konungur svarar: "Nú greipstu á kýlinu. Eigi mundi
eg þessa ræðu vekja ef eg kynni hér engu svara. Nær þótti mér
hinu að eg gerði þig heiman sem systur mína áður þú yrðir
búinn til ferðar."

Sigurður konungur segir: "Heyrt muntu hafa það að eg átti
orustur mjög margar í Serklandi er þú munt heyrt hafa getið
og fékk eg í öllum sigur og margs konar gersemar, þær er eigi
hafa slíkar komið hingað til lands. Þótti eg þar mest verður
er eg fann göfgasta menn en eg hygg að eigi hafir þú enn
hleypt heimdraganum."

Eysteinn konungur svarar: "Spurt hefi eg það að þú áttir
orustur nokkurar utanlands en nytsamlegra var hitt landi voru
er eg gerði meðan. Eg reisti fimm kirkjur af grundvelli og
gerði eg höfn við Agðanes er áður var öræfi og hvers manns
för, þá er fer norður eða suður með landi. Eg gerði og
stöpulinn í Sinhólmssundi og höllina í Björgyn meðan þú
brytjaðir blámenn fyrir fjandann á Serklandi. Ætla eg það
lítið gagn ríki voru."

Sigurður konungur segir: "Fór eg í ferð þeirri lengst út til
Jórdanar og lagðist eg yfir ána. En út á bakkanum er kjarr
nokkuð en þar á barrinu reið eg knút og mælti eg svo fyrir að
þú skyldir leysa bróðir eða hafa ellegar þvílíkan formála sem
þar var á lagður."

Eysteinn konungur segir: "Eigi mun eg leysa þann knút er þú
reiðst mér en ríða mátti eg þér þann knút er miklu síður
fengir þú leyst, þá er þú sigldir einskipa í her minn, þá er
þú komst í land."

Eftir það þögnuðu þeir báðir og var hvortveggi reiður.

Fleiri hlutir urðu þeir í skiptum þeirra bræðra er það fannst
á að hvor dró sig fram og sitt mál og vildi hvor vera öðrum
meiri. En hélst þó friður milli þeirra meðan þeir lifðu.