Magnússona saga 11 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Msona ch. 11)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Baldvini konungur gerði veislu fagra Sigurði konungi og liði
miklu með honum. Þá gaf Baldvini konungur Sigurði konungi
marga helga dóma og þá var tekinn spánn af krossinum helga að
ráði Baldvina konungs og patríarka og sóru þeir báðir að
helgum dómi að þetta tré var af hinum helga krossi er guð
sjálfur var píndur á. Síðan var sá heilagur dómur gefinn
Sigurði konungi með því að hann sór áður, og tólf menn aðrir
með honum, að hann skyldi fremja kristni með öllum mætti
sínum og koma í land erkibiskupsstóli ef hann mætti og að
krossinn skyldi þar vera sem hinn helgi Ólafur konungur
hvíldi og hann skyldi tíund fremja og sjálfur gera.
Sigurður konungur fór síðan til skipa sinna í Akursborg. Þá
bjó og Baldvini konungur her sinn að fara til Sýrlands til
borgar þeirrar er Sæt heitir. Sú borg var heiðin. Til þeirrar
ferðar réðst Sigurður konungur með honum. Og þá er þeir
konungarnir höfðu litla hríð setið um borgina gáfust heiðnir
menn upp og eignuðust konungarnir borgina en liðsmenn annað
herfang. Sigurður konungur gaf Baldvina konungi alla borgina.
Svo segir Halldór skvaldri:
Borg heiðna tókstu, bræðir
benja tíkr, af ríki,
háðist hver við prýði
hildr, en gafst af mildi.
Einar Skúlason segir og hér frá:
Sætt frá eg Dæla drottin,
drengr minnist þess, vinna.
Tóku hvasst í Hristar
hríð valslöngur ríða.
Sterkr braut válegt virki
vals munnlituðr Gunnar.
Fögr ruðust sverð en sigri
snjallr bragningr hlaut fagna.
Eftir það fór Sigurður konungur til skipa sinna og bjóst
brott af Jórsalalandi. Þeir sigldu norður til eyjar þeirrar
er Kýpur heitir og dvaldist Sigurður konungur þar nokkura
hríð, fór síðan til Grikklands og lagði öllu liðinu út við
Engilsnes og lá þar hálfan mánuð og var hvern dag hraðbyri
norður eftir hafinu. En hann vildi bíða þess byrjar er
þverskytningur væri og seglum mætti aka að endilöngu skipi
því að öll segl hans voru sett pellum, bæði það er fram vissi
og aftur, fyrir því að hvorirtveggju, frambyggjar eða þeir er
aftar voru, vildu eigi sjá hið ófegra seglanna.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.