Msona ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá hélt Sigurður konungur fram ferðinni og lagði til
Nörvasunda. En í sundunum var fyrir honum víkingaher mikill
og lagði konungur til orustu við þá og átti þar hina fimmtu
orustu og hafði sigur.

Svo segir Halldór skvaldri:

Treystust ér fyr austan,

yðr tjóði guð, rjóða,

náskári fló, nýra,

Nörvasund, til unda.

Síðan lagði Sigurður konungur herinum fram hið syðra með
Serklandi og kom til eyjar þeirrar er kölluð er Forminterra.
Þar hafði þá sest her mikill heiðinna blámanna í helli
nokkurn og sett fyrir framan hellisdyrnar steinvegg. Þeir
herjuðu víða á landið og fluttu til hellisins allt herfang.

Sigurður konungur veitti uppgöngu í þeirri ey og fór til
hellisins og var í bergi nokkuru og var hátt að ganga upp í
hellinn til steinveggsins en bjargið skútti yfir steinvegginn
fram. Heiðingjar vörðu steinvegginn og hræddust ekki vopn
þeirra Norðmanna en þeir máttu bera grjót og skot niður undir
fætur sér ofan á Norðmenn. Norðmenn réðu og ekki til
uppgöngunnar að svo búnu. Þá tóku heiðingjar pell og aðra
dýrgripi og báru út á vegginn og skóku að Norðmönnum og æptu
á þá og eggjuðu þá og frýðu þeim hugar.

Þá leitaði Sigurður konungur sér ráða. Hann lét taka tvo
skipbáta er barkar eru kallaðir og draga upp á bergið yfir
hellisdyrnar, og drengja með strengjum digrum allt undir
innviðuna og um stafnana. Síðan gengu þar í menn, svo sem rúm
hafði, létu þá síga skipin ofan fyrir hellinn með reipum. Þá
skutu þeir og grýttu er á skipunum voru svo að heiðingjar
hrukku af steinvegginum. Þá gekk Sigurður konungur með herinn
upp í bergið undir steinvegginn og brutu vegginn og komust
svo upp í hellinn en heiðingjar flýðu inn um steinvegginn
þann er settur var um þveran hellinn. Þá lét konungur flytja
í hellinn viðu stóra og kasta bál mikið í hellisdurunum og
slá eldi í. En heiðingjar, er eldur og reykur sótti þá, þá
létu sumir lífið, sumir gengu á vopn Norðmanna en allt fólk
var drepið eða brennt. Þar fengu Norðmenn hið mesta herfang,
þess er þeir hefðu tekið í þessari ferð.

Svo segir Halldór skvaldri:

Varð fyr stafni

styrjar gjörnum

friðraskaði

Forminterra.

Þar varð eggjar

og eld þola

blámannalið

áðr bana fengi.

Og enn þetta:

Böðstyrkir, léstu barka,

bragnings verk á Serkjum

fræg hafa gerst, fyr gýgjar

gagnstíg ofan síga.

En í hall að helli,

hernenninn, fjölmennum,

Göndlar þings, með gengi,

gný-Þróttr, neðan sóttir.

Enn segir Þórarinn stuttfeldur:

Bað gramr guma

gunnhagr draga

byrvarga á bjarg

blásvarta tvá,

þá er í reipum

ramdýr þrama

sigu fyr hellis

hliðdyr með lið.