Msona ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sigurður konungur fór eftir um vorið liðinu vestur til
Vallands og kom fram um haustið út á Galissuland og dvaldist
þar annan vetur.

Svo segir Einar Skúlason:

Ok sá er æðst gat ríki

ól þjóðkonungr, sólar,

önd á Jakobslandi

annan vetr, und ranni.

Þar frá eg hilmi herjar,

hjaldrs, lausmæli gjalda

gramr birti svan svartan,

snarlyndr, frömum jarli.

En það var með þeim atburð að jarl sá er þar réð fyrir landi
gerði sætt við Sigurð konung og skyldi jarl láta setja
Sigurði torg til matkaupa allan veturinn. En það entist eigi
lengur en til jóla og gerðist þá illt til matar því að landið
er skarpt og illt matland. Þá fór Sigurður konungur með miklu
liði til kastala þess er jarl átti og flýði jarl undan, því
að hann hafði lítið lið. Sigurður konungur tók þar vist mikla
og mikið herfang annað og lét flytja til skipa sinna, bjóst
síðan í brott og fór vestur fyrir Spán.

Þá er Sigurður konungur sigldi fyrir Spán barst það að, að
víkingar nokkurir, þeir er fóru að féfangi, komu í móti honum
með galeiðaher. En Sigurður konungur lagði til orustu við þá
og hófu svo hina fyrstu orustu við heiðna menn og vann af
þeim átta galeiður.

Svo segir Halldór skvaldri:

Og fádýrir fóru,

Fjölnis hróts, að móti,

vígásum hlóð vísi,

víkingar gram ríkum.

Náði her að hrjóða,

hlaut drengja vinr fengi,

fyrðum hollr, þar er félla

fátt lið, galeiðr átta.

Síðan hélt Sigurður konungur til kastala þess er Sintré
heitir og barðist þar aðra orustu. Það er á Spáni. Þar sat í
heiðið fólk og herjaði á kristna menn. Hann vann kastalann og
drap þar allt fólk, því að ekki vildi kristnast láta, og tók
þar fé mikið.

Svo segir Halldór skvaldri:

Stór skal eg verk þau er voru,

Vánar dags, á Spáni,

prútt lét slöngvir sóttan

Sintré, konungs inna.

Gerðist heldr við harðan

hermönnum gram berjast

grátt, en gerva neittu

guðs rétti sér boðnum.