Magnúss saga ins góða 16 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (MGóð ch. 16)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Sighvatur orti flokk er kallaður er Bersöglisvísur og hefur
hann fyrst um það að þeim þótti konungur of mjög velkja ráðin
að setja bændur aftur, þá er heituðust að reisa ófrið í móti
honum.
Hann kvað:
Fregn eg, að suðr með Sygnum
Sighvatr hefir gram lattan
fólkorustu að freista.
Fer eg, ef þó skulum berjast.
Förum í vopn og verjum
vel tvist konung, lystir,
hve lengi skal, hringum,
hans grund, til þess fundar?
Í því sama kvæði eru þessar vísur:
Hét, sá er féll á Fitjum,
fjölgegn og réð hegna
heiftar rán, en honum,
Hákun, firar unnu.
Þjóð hélt fast á fóstra
fjölblíðs lögum síðan,
enn eru af því, er minnir,
Aðalsteins, búendr seinir.
Rétt hygg eg kjósa knáttu
karlfólk og svo jarla,
af því að eignum lofða
Óláfar frið gáfu.
Haralds arfi lét haldast,
hvardyggr, og sonr Tryggva
lög, þau er lýðar þágu,
laukjöfn, af þeim nöfnum.
Skulut ráðgjöfum reiðast,
ryðr það, konungr, yðrum,
drottins orð til dýrðar,
döglingr, við bersögli.
Hafa kveðast lög, nema ljúgi
landherr, bændr verri,
endr í Úlfasundum,
önnur, en þú hést mönnum.
Hverr eggjar þig, harri
heiftar strangr, að ganga,
oft reynir þú, þínum
þunn stál, á bak málum?
Fastorðr skuli fyrða
fengsæll vera þengill.
Hæfir heit að rjúfa,
hjaldrmögnuðr, þér aldri.
Hver eggjar þig höggva,
hjaldrgegnir, bú þegna?
Ofrausn er það jöfri
innanlands að vinna.
Engr hafði svo ungum
áðr bragningi ráðið.
Rán hygg eg rekkum þínum,
reiðr er her, konungr, leiðast.
Gjaltu varhuga, veltir,
viðr, þeim er nú fer héðra,
þjófs, skal hönd í hófi,
hölda kvitt, um stytta.
Vinr er sá er, varmra benja,
varnað býðr, en hlýðið,
tármútaris teitir,
til, hvað búmenn vilja.
Hætt er það, er allir heitast,
áðr skal við því ráða,
hárir menn, er eg heyri,
hót, skjöldungi að móti.
Greypt er það er höfðum hneppta
heldr og niðr í feldi,
slegið hefir þögn á þegna,
þingmenn nösum stinga.
Eitt er mál, það er mæla:
"Mínn drottinn leggr sína
eign á óðul þegna."
Öfgast búendr göfgir.
Rán mun seggr, hinn er sína
selr út, í því telja,
flaums að fellidómi
föðurleifð konungs greifum.
Eftir þessa áminning skipaðist konungur vel. Fluttu margir og
þessi orð fyrir konungi. Kom þá svo að konungur átti tal við
hina vitrustu menn og sömdu þeir þá lög sín. Síðan lét Magnús
konungur rita lögbók þá er enn er í Þrándheimi og kölluð er
Grágás. Magnús konungur gerðist vinsæll og ástsæll öllu
landsfólki. Var hann fyrir þá sök kallaður Magnús hinn góði.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.