MGóð ch. 14

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það var litlu síðar er Magnús konungur var á veislu að Haugi
í Veradal. En er konungur sat að matborði þá sat á aðra hönd
honum Kálfur Árnason en á aðra hönd Einar þambarskelfir. Þá
var svo komið að konungur gerði fæð á við Kálf en virti þá
Einar mest.

Konungur mælti til Einars: "Við skulum ríða í dag á
Stiklastaði. Vil eg sjá þau merki er þar hafa orðið."

Einar svarar: "Ekki kann eg þér þar af að segja. Lát Kálf
fara fóstra þinn. Hann mun þar kunna að segja frá tíðindum."

En er borð voru uppi þá bjóst konungur til farar.

Hann mælti til Kálfs: "Þú skalt fara með mér á Stiklastaði."

Kálfur segir að það var ekki skylt.

Þá stóð konungur upp og mælti heldur reiðulega: "Fara skaltu
Kálfur."

Síðan gekk konungur út.

Kálfur klæddist skjótt og mælti til sveins síns: "Þú skalt
ríða inn á Eggju og biðja húskarla mína hafa hvert fat á
skipi fyrir sólarfall."

Konungur reið á Stiklastaði og Kálfur með honum, stigu af
hestum og gengu þar til er bardaginn hafði verið.

Þá mælti konungur til Kálfs: "Hvar er sá staður er
konungurinn féll?"

Kálfur svarar og rétti frá sér spjótskaftið: "Hér lá hann
fallinn," segir hann.

Konungur mælti: "Hvar varstu þá Kálfur?"

Hann svarar: "Hér sem nú stend eg."

Konungur mælti og var þá rauður sem dreyri: "Taka mundi þá öx
þín til hans."

Kálfur svarar: "Ekki tók öx mín til hans."

Gekk hann þá í brott til hests síns, hljóp á bak og reið leið
sína og allir hans menn en konungur reið aftur til Haugs.

Kálfur kom um kveldið inn á Eggju. Var skip hans búið fyrir
landi og á komið lausafé allt og skipað af húskörlum hans.
Héldu þeir þegar um nóttina út eftir firði. Fór Kálfur síðan
dag og nótt svo sem byr gaf. Sigldi hann þá vestur um haf og
dvaldist þar lengi, herjaði um Skotland og um Írland og
Suðureyjar.

Þess getur Bjarni Gullbrárskáld í Kálfsflokki:

Þér frá eg, Þorbergs hlýri,

þess gerðust ér verðir,

hélt því, uns her um spillti,

Haralds bróðurson góðan.

Vöktu öfundmenn ykkar

iðula róg á miðlum.

Óþörf líst mér arfa

Ólafs í þeim málum.