Magnúss saga ins góða 8 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (MGóð ch. 8)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Sighvatur kom heim í Noreg. Hann átti bú og börn í
Þrándheimi. Fór hann sunnan fyrir land á byrðingi. En er þeir
lágu í Hillarsundi þá sáu þeir hvar hrafnar margir flugu.
Sighvatur kvað:
Hrafna sé eg til hafnar,
hræs minnast þeir, sinna,
þar er flaut und nið nýtum
Norðmanna skip forðum.
Gjalla hátt fyr Hillar
hvern dag frekir ernir,
endr þeir er Ólafr grenndi,
innan, mörgu sinni.
En er Sighvatur kom norður til Kaupangs þá var þar Sveinn
konungur og bauð Sighvati að fara til sín því að hann hafði
verið fyrr með Knúti hinum ríka föður Sveins konungs.
Sighvatur segir að hann vill fara heim til bús síns.
Það var einn dag er Sighvatur gekk út á stræti. Hann sá hvar
konungsmenn léku.
Sighvatur kvað:
Geng eg um þvert frá þengils,
þróast ekki mér, rekka,
em eg sem bast, í brjósti,
bleikr, verðungar leiki.
Minnumst eg, hvar manna
minn drottinn lék sinna
oft á óðalstóftum
orðsæll og var forðum.
Síðan fór hann til bús síns. Hann heyrði marga menn ámæla sér
og segja að hann hefði hlaupist frá Ólafi konungi.
Sighvatur kvað:
Hafa láti mig heitan
Hvíta-Kristr að víti
eld, ef eg Ólaf vildi,
em eg skírr um það, firrast.
Vatnærin hefi eg vitni,
vask til Rúms í háska,
öld leyni eg því aldri,
annarra þau manna.
Sighvatur undi illa heima. Hann gekk úti um dag og kvað:
Há þótti mér hlæja
höll, um Noreg allan,
fyrr var eg kenndr á knörrum,
klif, meðan Ólafr lifði.
Nú þykir mér miklu,
mitt stríð er svo, hlíðir,
jöfurs hylli varð eg alla,
óblíðari síðan.
Sighvatur fór öndverðan vetur austur um Kjöl til Jamtalands
og þá til Helsingjalands og kom fram í Svíþjóð og fór þegar
til Ástríðar drottningar og var með henni í góðu yfirlæti
langa hríð. Og var hann og með Önundi konungi bróður hennar
og þá af honum tíu merkur brenndar. Svo segir í Knútsdrápu.
Sighvatur spurði oftlega er hann fann kaupmenn,
Hólmgarðsfara, hvað þeir kynnu segja honum til Magnúss
Ólafssonar.
Hann kvað:
Enn lystir mig austan,
erut um spörð, úr Görðum
frá öðlingi ungum,
oft byrjuð lof, spyrja.
Frétti eg smás, þó að smæstir,
smugulir ástarfuglar,
þinig ljúgumst fór, fljúgi,
fylkis niðs, á miðli.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.