Mberf ch. 14

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þegar um vorið er ísa leysti fór Magnús konungur með liði
miklu austur til Elfar og hélt upp eftir hinni eystri kvísl
og herjaði allt veldi Svíakonungs. En er hann kom upp á
Foxerni þá gengu þeir upp á land frá skipum. En er þeir komu
yfir á eina, þá er þar verður, þá kom móti þeim her Gauta og
varð þar orusta og voru Norðmenn bornir ofurliði og komu á
flótta og var drepið mart við foss einn. Magnús konungur
flýði en Gautar fylgdu þeim og drápu slíkt er þeir máttu.

Magnús konungur var auðkenndur, manna mestur. Hann hafði
rauðan hjúp yfir brynju, hárið silkibleikt og féll á herðar
niður. Ögmundur Skoftason reið á aðra hlið konungi. Hann var
og manna mestur og fríðastur.

Hann mælti: "Gef mér hjúpinn konungur."

Konungur svarar: "Hvað skal þér hjúpurinn?"

"Eg vil hafa," sagði hann, "gefið hefir þú mér stærrum."

Þar var svo háttað að vellir sléttir voru víða og sáust þeir
þá ávallt Gautar og Norðmenn. Þá voru enn kleifar og
skógarkjörr og fal þá sýn. Þá fékk konungur Ögmundi hjúpinn
og fór hann í. Síðan riðu þeir fram á völluna. Þá sneri
Ögmundur þvers í brott og hans menn en er Gautar sáu það þá
hugðu þeir það konung vera og riðu þannug allir eftir. Reið
þá konungur leið sína til skips en Ögmundur dró nauðulega
undan og kom þó heill til skips. Hélt Magnús konungur síðan
ofan eftir ánni og svo norður í Víkina.