Mberf ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Steinkell Svíakonungur andaðist nær falli Haraldanna. Hákon
hét sá konungur er næst var í Svíþjóðu eftir Steinkel konung.
Síðan var Ingi konungur sonur Steinkels, góður konungur og
ríkur, allra manna mestur og sterkastur. Hann var þá konungur
í Svíþjóð er Magnús var í Noregi.

Magnús konungur taldi það hafa verið landaskipti að fornu að
Gautelfur hefði skilt ríki Svíakonungs og Noregskonungs en
síðan Væni til Vermalands. Taldist Magnús konungur eiga alla
þá byggð er fyrir vestan Væni var. Það er Sunndalur og
Norðdalur, Véar og Varðynjar og allar Markir er þar liggja
til. En það hafði þá langa hríð legið undir Svíakonungs veldi
og til Vestra-Gautlands að skyldum en Markamenn vildu vera
undir Svíakonungs veldi sem fyrr.

Magnús konungur reið úr Víkinni og upp á Gautland og hafði
lið mikið og frítt. En er hann kom í markbyggðina herjaði
hann og brenndi, fór svo um allar byggðir. Gekk fólk undir
hann og svörðu honum löndin. En er hann kom upp til vatnsins
Vænis leið á haustið. Þá fóru þeir út í Kvaldinsey og gerðu
þar borg af torfi og viðum og grófu díki um. En er það virki
var gert þá var þar flutt í vistir og önnur föng, þau er
þyrfti. Konungur setti þar í þrjú hundruð manna og voru þeir
höfðingjar fyrir Finnur Skoftason og Sigurður ullstrengur og
höfðu hið fríðasta lið en konungur sneri þá út í Víkina.