Ldn ch. 62

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Önundur vís hét maður, er land nam upp frá Merkigili, hinn
eystra dal allt fyrir austan.

En þá er Eiríkur vildi til fara að nema dalinn allan allt
fyrir vestan, þá felldi Önundur blótspán til, að hann skyldi
verða vís, hvern tíma Eiríkur mundi til fara að nema dalinn,
og varð þá Önundur skjótari og skaut yfir ána með tunduröru
og helgaði sér svo landið fyrir vestan og bjó milli á.

Kári hét maður, er nam land á milli Norðurár og Merkigils og
bjó í Flatatungu; hann var kallaður Tungu-Kári; frá honum eru
Silfurstæðingar komnir.

Þorbrandur örrek nam upp frá Bólstaðará Silfrastaðahlíð alla
og Norðurárdal allan fyrir norðan og bjó á Þorbrandsstöðum og
lét þar gera eldhús svo mikið, að allir þeir menn, er þeim
megin fóru, skyldu þar bera klyfjar í gegnum og vera öllum
matur heimill. Við hann er kennd Örreksheiður upp frá
Hökustöðum. Hann var hinn göfgasti maður og hinn kynstærsti.

Maður hét Hjálmólfur, er land nam (ofan) um Blönduhlíð. Hans
son var Þorgrímur kuggi, faðir Odds í Axlarhaga, föður
Sela-Kálfs; þaðan eru Axlhegingar komnir.

Þórir dúfunef var leysingi Yxna-Þóris; hann kom skipi sínu í
Gönguskarðsárós; þá var byggt hérað allt fyrir vestan. Hann
fór norður yfir Jökulsá að Landbroti og nam land á milli
Glóðafeykisár og Djúpár og bjó á Flugumýri.

Í þann tíma kom út skip í Kolbeinsárósi, hlaðið kvikfé, en
þeim hvarf í Brimnesskógum unghryssi eitt; en Þórir dúfunef
keypti vonina og fann síðan. Það var allra hrossa skjótast og
var kölluð Fluga.

Örn hét maður; hann fór landshorna í millum og var
fjölkunnigur. Hann sat fyrir Þóri í Hvinverjadal, er hann
skyldi fara suður um Kjöl, og veðjaði við Þóri, hvors þeirra
hross mundi skjótara, því að hann hafði allgóðan hest, og
lagði hvor þeirra við hundrað silfurs. Þeir riðu báðir suður
um Kjöl, þar til er þeir komu á skeið það, er síðan er kallað
Dúfunefsskeið. En eigi varð minni skjótleiksmunur hrossa en
Þórir kom í móti Erni á miðju skeiði. Örn undi svo illa við
félát sitt, að hann vildi eigi lifa og fór upp undir fjallið,
er nú heitir Arnarfell, og týndi sér þar sjálfur, en Fluga
stóð þar eftir, því að hún var mjög móð.

En er Þórir fór af þingi, fann hann hest föxóttan og grán hjá
Flugu; við þeim hafði hún fengið. Undir þeim var alinn
Eiðfaxi, er utan var færður og varð sjö manna bani við Mjörs
á einum degi, og lést hann þar sjálfur. Fluga týndist í feni
á Flugumýri.

Kollsveinn hinn rammi hét maður, er nam land á milli Þverár
og Gljúfrár og bjó á Kollsveinsstöðum upp frá Þverá; hann
hafði blót á Hofstöðum.