Ldn ch. 58

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hrolleifur hinn mikli og Ljót móðir hans komu út í
Borgarfjörð; þau fóru norður um sveitir og fengu hvergi
ráðstafa, áður þau komu í Skagafjörð til Sæmundar. Hrolleifur
var son Arnalds, bróður Sæmundar; því vísaði hann þeim norður
á Höfðaströnd til Þórðar, en hann fékk honum land í
Hrolleifsdal; bjó hann þar.

Hrolleifur fífldi Hróðnýju, dóttur Una úr Unadal. Oddur
Unason sat fyrir honum og vó Ljót, systrung hans, en særði
hann á fæti, því að kyrtil hans bitu eigi járn. Hrolleifur vó
Odd og tvo menn aðra, en tveir komust undan; fyrir það gerði
Höfða-Þórður hann héraðssekan svo vítt sem vatnföll deildu
til sjóvar í Skagafirði.

Þá sendi Sæmundur Hrolleif til Ingimundar hins gamla.
Ingimundur setti hann niður í Oddsás gegnt Hofi. Hann átti
veiði í Vatnsdalsá við Ingimund, og skyldi hann ganga úr á
fyrir Hofsmönnum, en hann vildi eigi úr ganga fyrir sonum
Ingimundar, og börðust þeir um ána; þá var sagt Ingimundi.
Hann var þá blindur og lét smalasvein leiða hestinn undir sér
á ána milli þeirra. Hrolleifur skaut spjóti í gegnum hann.
Þeir fóru þá heim. Ingimundur sendi sveininn að segja
Hrolleifi, en hann var dauður í öndvegi, þá er synir hans
komu heim. Hrolleifur sagði móður sinni; hún kvað þá reyna
mundu, hvort meira mætti gifta Ingimundarsona eða kunnusta
hennar, og bað hann fyrst á braut fara.

Þorsteinn skyldi reyna eftir Hrolleifi og hafa kostgrip af
arfi. Eigi settust Ingimundarsynir í hásæti föður síns.

Þeir fóru norður til Geirmundar, og gaf Þorsteinn honum sex
tigu silfrs til, að hann skyti Hrolleifi á braut. Þeir röktu
spor hans norðan um hálsa til Vatnsdals. Þorsteinn sendi
húskarl sinn í Ás á njósn; hann kvað tólf vísur, áður til
dura var gengið, og sá fatahrúgu á bröndum, og kom undan
rautt klæði. Þorsteinn kvað þar verið hafa Hrolleif, "og mun
Ljót hafa blótað til langlífis honum." Þeir fóru í Ás, og
vildi Þorsteinn sitja yfir durum og náði eigi fyrir Jökli,
því að hann vildi þar vera. Maður gekk út og sást um; þá
leiddi annar Hrolleif eftir sér. Jökull brást við og felldi
ofan skíðahlaða, en gat kastað kefli til bræðra sinna. Eftir
það rann hann á Hrolleif, og ultu þeir ofan fyrir brekkuna,
og varð Jökull efri. Þá kom Þorsteinn að, og neyttu þeir þá
vopna. Þá var Ljót út komin og gekk öfug; hún hafði höfuðið
millum fóta sér, en klæðin á baki sér. Jökull hjó höfuð af
Hrolleifi og rak í andlit Ljótu. Þá kvaðst hún of sein orðið
hafa, "nú mundi um snúast jörðin fyrir sjónum mínum, en þér
munduð allir ærst hafa."

Eftir það kaus Þorsteinn Hofsland, en Jökull hafði sverðit og
bjó í Tungu. Þórir hafði goðorð og bjó að Undunfelli og gekk
berserksgang. Högni hafði Stíganda og var farmaður. Smiður
bjó á Smiðsstöðum. Þorsteinn átti Þuríði gyðju, dóttur
Sölmundar í Ásbjarnarnesi. Þeirra son var Ingólfur hinn fagri
og Guðbrandur.

Jökull var son Bárðar Jökulssonar, er Óláfur konungur hinn
helgi lét drepa. Það sagði Jökull stigamaður, að lengi mundu
glapvíg haldast í ætt þeirri. (Þorgrímur Kárnsárgoði var
faðir Þorkels kröflu).