Ldn ch. 33

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þórólfur son Örnólfs fiskreka bjó í Mostur; því var hann
kallaður Mostrarskegg; hann var blótmaður mikill og trúði á
Þór. Hann fór fyrir ofríki Haralds konungs hárfagra til
Íslands og sigldi fyrir sunnan land. En er hann kom vestur
fyrir Breiðafjörð, þá skaut hann fyrir borð öndvegissúlum
sínum; þar var skorinn á Þór. Hann mælti svo fyrir, að Þór
skyldi þar á land koma, sem hann vildi, að Þórólfur byggði;
hét hann því að helga Þór allt landnám sitt og kenna við
hann.

Þórólfur sigldi inn á fjörðinn og gaf nafn firðinum og
kallaði Breiðafjörð. Hann tók land fyrir sunnan fjörðinn, nær
miðjum firðinum; þar fann hann Þór rekinn í nesi einu; það
heitir nú Þórsnes. Þeir lendu þar inn frá í voginn, er
Þórólfur kallaði Hofsvog; þar reisti hann bæ sinn og gerði
þar hof mikið og helgaði Þór; þar heita nú Hofstaðir.
Fjörðurinn var þá byggður lítt eða ekki.

Þórólfur nam land frá Stafá inn til Þórsár og kallaði það
allt Þórsnes. Hann hafði svo mikinn átrúnað á fjall það, er
stóð í nesinu, er hann kallaði Helgafell, að þangað skyldi
engi maður óþveginn líta, og þar var svo mikil friðhelgi, að
öngu skyldi granda í fjallinu, hvorki fé né mönnum, nema
sjálft gengi á braut. Það var trúa þeirra Þórólfs frænda, að
þeir dæi allir í fjallið.

Þar á nesinu, sem Þór kom á land. Hafði Þórólfur dóma alla,
og þar var sett héraðsþing með ráði allra sveitarmanna. En er
menn voru þar á þinginu, þá skyldi víst eigi hafa álfreka á
landi, og var ætlað til þess sker það, er Dritsker heitir,
því að þeir vildu eigi saurga svo helgan völl sem þar var.

En þá er Þórólfur var dauður, en Þorsteinn son hans var
ungur, þá vildu þeir Þorgrímur Kjallaksson og Ásgeir mágur
hans eigi ganga í skerið örna sinna. Það þoldu eigi
Þórsnesingar, er þeir vildu saurga svo helgan völl. Því
börðust þeir Þorsteinn þorskabítur og Þorgeir kengur við þá
Þorgrím og Ásgeir þar á þinginu um skerið, og féllu þar
nokkurir menn, en margir urðu sárir, áður þeir urðu skildir.
Þórður gellir sætti þá; og með því að hvorigir vildu láta af
sínu máli, þá var völlurinn óheilagur af heiftarblóði. Þá var
það ráð tekið að færa brutt þaðan þingið og inn í nesið, þar
sem nú er; var þar þá helgistaður mikill, og þar stendur enn
Þórssteinn, er þeir brutu þá menn um, er þeir blótuðu, og þar
hjá er sá dómhringur, er menn skyldu til blóts dæma. Þar
setti og Þórður gellir fjórðungsþing með ráði allra
fjórðungsmanna.

Son Þórólfs Mostrarskeggja var Hallsteinn Þorskafjarðargoði,
faðir Þorsteins surts hins spaka. Ósk var móðir Þorsteins
surts, dóttir Þorsteins rauðs. Annar son Þórólfs var
Þorsteinn þorskabítur; hann átti Þóru, dóttur Óláfs feilans,
systur Þórðar gellis. Þeirra son var Þorgrímur, faðir Snorra
goða, og Börkur hinn digri, faðir Sáms, er Ásgeir vó.