Ldn ch. 26

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Grímur hét maður Ingjaldsson, Hróaldssonar úr Haddingjadal,
bróðir Ása bersis. Hann fór til Íslands í landaleit og sigldi
fyrir norðan landið. Hann var um veturinn í Grímsey á
Steingrímsfirði. Bergdís hét kona hans, en Þórir son þeirra.

Grímur röri til fiska um haustið með húskarla sína, en
sveinninn Þórir lá í stafni og var í selbelg, og dreginn að
hálsinum. Grímur dró marmennil, og er hann kom upp, spurði
Grímur: "Hvað spár þú oss um forlög vor, eða hvar skulum vér
byggja á Íslandi?"

Marmennill svarar: "Ekki þarf eg að spá yður, en sveinninn,
er liggur í selbelginum, hann skal þar byggja og land nema,
er Skálm mer yður leggst undir klyfjum."

Ekki fengu þeir fleiri orð af honum. En síðar um veturinn
röru þeir Grímur svo, að sveinninn var á landi; þá týndust
þeir allir.

Þau Bergdís og Þórir fóru um vorið úr Grímsey og vestur yfir
heiði til Breiðafjarðar; þá gekk Skálm fyrir og lagðist
aldri. Annan vetur voru þau á Skálmarnesi í Breiðafirði, en
um sumarið eftir snöru þau suður. Þá gekk enn Skálm fyrir,
þar til er þau komu af heiðum suður til Borgarfjarðar, þar
sem sandmelar tveir rauðir stóðu fyrir; þar lagðist Skálm
niður undir klyfjum undir hinum ytra melnum. Þar nam Þórir
land fyrir sunnan Gnúpá til Kaldár fyrir neðan Knappadal
milli fjalls og fjöru. Hann bjó að Rauðamel hinum ytra. Hann
var höfðingi mikill.

Þá var Þórir gamall og blindur, er hann kom út síð um kveld
og sá, að maður röri utan í Kaldárós á járnnökkva, mikill og
illiligur, og gekk þar upp til bæjar þess, er í Hripi hét, og
gróf þar í stöðulshliði; en um nóttina kom þar upp jarðeldur,
og brann þá Borgarhraun. Þar var bærinn, sem nú er borgin.

Son Sel-Þóris var Þorfinnur, er átti Jófríði, dóttur
Tungu-Odds; þeirra synir voru þeir Þorkell og Þorgils, Steinn
og Galti, Ormur og Þórormur og Þórir. Dóttir Þorfinns var
(Þorbjörg), er átti Þorbrandur úr Álftafirði.

Þeir Sel-Þórir frændur hinir heiðnu dóu í Þórisbjörg.

Þeir Þorkell og Þorgils, synir Þorfinns, áttu báðir Unni,
dóttur Álfs úr Dölum.

Skálm, mer Þóris, dó í Skálmarkeldu.