Ldn ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Flóki Vilgerðarson hét maður; hann var víkingur mikill; hann
fór að leita Garðarshólms og sigldi þar úr er heitir
Flókavarði; þar mætist Hörðaland og Rogaland. Hann fór fyrst
til Hjaltlands og lá þar í Flókavogi; þar týndist Geirhildur
dóttir hans í Geirhildarvatni.

Með Flóka var á skipi bóndi sá, er Þórólfur hét, annar
Herjólfur. Faxi hét suðureyskur maður, er þar var á skipi.

Flóki hafði hrafna þrjá með sér í haf, og er hann lét lausan
hinn fyrsta, fló sá aftur um stafn; annar fló í loft upp og
aftur til skips; hinn þriðji fló fram um stafn í þá átt, sem
þeir fundu landið. Þeir komu austan að Horni og sigldu fyrir
sunnan landið.

En er þeir sigldu vestur um Reykjanes og upp lauk firðinum,
svo að þeir sáu Snæfellsnes, þá ræddi Faxi um: "Þetta mun
vera mikið land, er vér höfum fundið; hér eru vatnföll stór".

Síðan er það kallaður Faxaóss.

Þeir Flóki sigldu vestur yfir Breiðafjörð og tóku þar land,
sem heitir Vatnsfjörður við Barðaströnd. Þá var fjörðurinn
fullur af veiðiskap, og gáðu þeir eigi fyrir veiðum að fá
heyjanna, og dó allt kvikfé þeirra um veturinn. Vor var
heldur kalt. Þá gekk Flóki upp á fjall eitt hátt og sá norður
yfir fjöllin fjörð fullan af hafísum; því kölluðu þeir landið
Ísland, sem það hefir síðan heitið.

Þeir Flóki ætluðu brutt um sumarið og urðu búnir litlu fyrir
vetur. Þeim beit eigi fyrir Reykjanes, og sleit frá þeim
bátinn og þar á Herjólf; hann tók þar sem nú heitir
Herjólfshöfn. Flóki var um veturinn í Borgarfirði, og fundu
þeir Herjólf. Þeir sigldu um sumarið eftir til Noregs.

Og er menn spurðu af landinu, þá lét Flóki illa yfir, en
Herjólfur sagði kost og löst af landinu, en Þórólfur kvað
drjúpa smjör af hverju strái á landinu, því er þeir höfðu
fundið; því var hann kallaður Þórólfur smjör.