Haraldssona saga 20 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (HSona ch. 20)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Litlu síðar byrjaði Eysteinn konungur ferð sína úr landi
vestur um haf og sigldi til Kataness. Hann spurði til Haralds
jarls Maddaðarsonar í Þórsá. Hann lagði til með þrjár
smáskútur og komu á þá óvara en jarl hafði haft þrítugt skip
og á átta tigu manna. En er þeir voru óbúnir við, þá fengu
þeir Eysteinn konungur þegar uppgöngu á skipið og tóku höndum
jarl og höfðu með sér á skip. Hann leysti sig út með þremur
mörkum gulls og skildust þeir að svo búnu.
Svo segir Einar Skúlason:
Voru, Sogns, með, sára,
syni Maddaðar staddir,
mágrennir fékkst, manna,
máttigr, tigir átta.
Þrem skútum tók þreytir
þann jarl drasils hranna.
Hraustr gaf hræskúfs nistir
höfuð sitt frömum jöfri.
Eysteinn konungur sigldi þaðan suður fyrir austan Skotland og lagði til kaupstaðar þess á Skotlandi er heitir Apardjón og drap þar mart manna og rændi staðinn.
Svo segir Einar Skúlason:
Frétt hefi eg að féll,
fólk brustu svell,
jöfur eyddi frið,
Apardjónar lið.
Aðra orustu átti hann suður við Hjartapoll við riddaralið og kom þeim á flótta. Hruðu þeir skip nokkur þar.
Svo segir Einar:
Beit buðlungs hjör,
blóð féll á dör,
hirð fylgdist holl
við Hjartapoll.
Hugin gladdi heit,
hruðust Engla beit,
óx vitnis vín,
valbasta Rín.
Þá hélt hann enn suður á England og átti þriðju orustu við Hvítabý og fékk sigur en brenndi býinn.
Svo segir Einar:
Jók hilmir hjaldr,
þar var hjörva galdr,
hjóst hildar ský,
við Hvítabý.
Ríkt lék við rönn,
rauðst ylgjar tönn,
fékkst fyrðum harmr,
fyriskógar garmr.
Eftir það herjaði hann víða um England. Þá var Stefnir konungur á Englandi. Því næst átti Eysteinn konungur orustu við Skarpasker við riddara nokkura.
Svo segir Einar:
Drap döglingr gegn,
dreif strengjar regn,
við Skörpusker
skjaldkænan her.
Þar næst barðist hann í Pílavík og fékk sigur.
Svo segir Einar:
Rauð siklingr sverð,
sleit gyldis ferð
prútt Parta lík,
í Pílavík.
Vann vísi allt,
fyr vestan salt
brandr gall í brún,
brennt Langatún.
Þeir brenndu þar Langatún, mikið þorp, og segja menn að sá
býr hafi litla uppreist fengið síðan. Eftir það fór Eysteinn
konungur brott af Englandi og um haustið aftur í Noreg og
ræddu menn um þessa ferð allmisjafnt.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.