Haralds saga Sigurðssonar 99 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (HSig ch. 99)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Einum vetri eftir fall Haralds konungs var flutt vestan af
Englandi lík hans og norður til Niðaróss og var jarðað í
Maríukirkju þeirri er hann lét gera.
Var það allra manna mál að Haraldur konungur hafði verið
umfram aðra menn að speki og ráðsnilld, hvort er hann skyldi
til taka skjótt eða gera löng ráð fyrir sér eða öðrum. Hann
var allra manna vopndjarfastur. Hann var og sigursæll svo sem
nú var ritið um hríð.
Svo segir Þjóðólfur:
Áræðis naut eyðir
aldyggr Selundbyggja.
Hugr ræðr hálfum sigri,
Haraldr sannar það, manna.
Haraldur konungur var fríður maður og tígulegur, bleikhár og
bleikt skegg og langa kampa, nokkuru brúnin önnur ofar en
önnur, miklar hendur og fætur og vel vaxið hvorttveggja. Fimm
alna er hátt mál hans. Hann var grimmur óvinum og
refsingasamur um allar mótgerðir.
Svo segir Þjóðólfur:
Refsir reyndan ofsa
ráðgegn Haraldr þegnum.
Hykk, að hilmis rekkar
haldi upp því, er valda.
Sverðs hafa slíkar byrðar,
sanns nýtr hver við annan,
Haraldr skiptir svo heiftum,
hljótendr, er sér brjóta.
Haraldur konungur var hinn ágjarnasti til ríkis og til allra
farsællegra eigna. Hann var stórgjöfull við vini sína þá er
honum líkaði vel við.
Svo segir Þjóðólfur:
Mörk lét veitt fyr verka
vekjandi mér snekkju,
hann lætr hylli sinnar,
hjaldrs, tilgerðir valda.
Haraldur konungur var þá fimmtugur að aldri er hann féll.
Engar frásagnir merkilegar höfum vér frá uppruna hans fyrr en
hann var fimmtán vetra, þá er hann var á Stiklastöðum í
orustu með Ólafi konungi bróður sínum, en síðan lifði hann
hálfan fjórða tug vetra. En alla þá stund varð honum aldregi
á milli aga og ófriðar. Haraldur konungur flýði aldregi úr
orustu en oft leitaði hann sér farborða fyrir ofurefli liðs
er hann átti við að eiga. Allir menn sögðu það, þeir er honum
fylgdu í orustu og hernaði, að þá er hann varð staddur í
miklum háska og bar skjótt að höndum að það ráð mundi hann
upp taka sem allir sáu eftir að vænst hafði verið að hlýða
mundi.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.