Haralds saga Sigurðssonar 60 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (HSig ch. 60)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Þann vetur bauð Haraldur konungur út leiðangri, almenning úr
Noregi. En er voraði dróst her mikill saman. Þá lét Haraldur
konungur setja út skip það hið mikla á ána Nið. Síðan lét
hann upp setja drekahöfuðin.
Þá kvað Þjóðólfur skáld:
Skeið sá eg fram að flóði,
fagrt sprund, úr á hrundið.
Kenndu hvar liggr fyr landi
löng súð drekans prúða.
Orms glóar fax of farmi
fráns síst ýtt var hánum,
báru búnir svírar
brunnið gull, af hlunni.
Síðan býr Haraldur konungur skip það og ferð sína. En þá er
hann var búinn hélt hann út úr ánni skipinu. Þar var vandaður
róður mjög.
Svo segir Þjóðólfur:
Slyngr laugardag löngu
lið-Baldr af sér tjaldi,
út þar er ekkjur líta
orms súð úr bæ prúðar.
Vestr réð úr Nið næsta
nýri skeið að stýra
ungr, en árar drengja,
allvaldr, í sjá falla.
Rétt kann ræði slíta
ræsis herr úr verri.
Ekkjan stendr og undrast
áraburð sem furðu.
Ört mun, snót, áðr sortað
sjáfang í tvö gangi.
Þöll leggr við frið fullan,
ferkleyfa það leyfi.
Sorgar veit áðr slíti
sjáföng úr mar ströngum
herr, þar er heldr til varra
hár sjö tugum ára.
Norðmeðr róa naðri
negldum straum hinn heglda
út, er sem innan líti
arnar væng, með járni.
Haraldur konungur hélt herinum suður með landi og hafði úti
almenning að liði og skipum. En er þeir sækja austur í Víkina
fengu þeir andviðri stór og lá herinn víða í höfnum, bæði við
úteyjar og inn í fjörðum.
Svo segir Þjóðólfur:
Eiga skjól und skógi
skafnir snekkju stafnar.
Læsir leiðangrs vísi
lönd herskipa bröndum.
Almenningr liggr innan,
eið láta sér skeiðar
hábrynjaðar hlýja,
hverja vík í skerjum.
En í stórviðrum þeim er á lögðust þá þurfti hið mikla skip
góðra grunnfæra.
Svo segir Þjóðólfur:
Hléseyjar lemr hávan
hryngarð konungr barði.
Neytir þá til þrautar
þengill snekkju strengja.
Eigi er járni bjúgu
indæll skaði lindis.
Gnegr af gaddi fögrum
grjót og veðr hin ljótu.
En er byr gaf hélt Haraldur konungur herinum austur til Elfar
og kom þar að kveldi dags.
Svo segir Þjóðólfur:
Haraldr þeysti nú hraustla
helming sinn að Elfi.
Náttar Noregs drottinn
nær að landamæri.
Gramr á þing við Þumla.
Þar er eindagaðr Sveini,
hrafni skyldr, nema haldi,
hans fundr, Danir undan.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.