HSig ch. 49

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ásmundur er maður nefndur er sagt er að væri systurson Sveins
konungs og fósturson hans. Ásmundur var allra manna
gervilegastur. Unni konungur honum mikið. En er Ásmundur
dróst á legg var hann brátt ofstopamaður mikill og hann
gerðist vígamaður. Konungi líkaði það illa og lét hann fara
frá sér, fékk honum lén gott, það er hann mátti vel halda sig
og sveit með sér.

En þegar er Ásmundur tók við konungsfé dró hann lið mikið að
sér. En honum entist ekki það fé til síns kostnaðar er
konungur hafði veitt honum. Þá tók hann annað miklu meira,
það er konungur átti.

En er konungur spurði það þá stefndi hann Ásmundi á fund
sinn. En er þeir hittust þá segir konungur að Ásmundur skyldi
vera í hirð hans og hafa enga sveit og varð svo að vera sem
konungur vildi. En er Ásmundur hafði verið litla hríð með
konungi þá undi hann ekki þar og hljópst í brott um nótt og
kom aftur til sveitar sinnar og gerði þá enn fleira illt en
fyrr.

En er konungur reið yfir land og kom þar nær sem Ásmundur var
þá sendi hann lið til að taka Ásmund með valdi. Síðan lét
konungur setja hann í járn og halda hann svo um hríð og hugði
að hann mundi spekjast.

En er Ásmundur kom úr járni þá hljóp hann þegar í brott og
fékk sér lið og herskip, tók hann þá og herjaði bæði
utanlands og innanlands og gerði hið mesta hervirki, drap
mart manna og rændi víða. En þeir menn er fyrir þessum ófriði
urðu komu til konungs og kærðu skaða sinn fyrir honum.

Hann svarar: "Hvað segið þér mér til þess? Hví farið þér eigi
til Hákonar Ívarssonar? Hann er hér landvarnarmaður minn og
til þess settur að friða fyrir yður bóndum en hegna víkingum.
Var mér sagt að Hákon væri djarfur maður og frækn en nú líst
mér sem hann vilji hvergi þar til leggja er honum þykir
mannhætta í vera."

Þessi orð konungs voru flutt til Hákonar og mörgum við aukið.

Síðan fór Hákon með liði sínu að leita Ásmundar. Varð fundur
þeirra á skipum. Lagði Hákon þegar til orustu. Varð þar hörð
orusta og mikil. Hákon gekk upp á skip Ásmundar og hrauð
skipið. Kom svo að þeir Ásmundur skiptust sjálfir vopnum við
og höggum. Þar féll Ásmundur. Hákon hjó höfuð af honum.

Síðan fór Hákon skyndilega á fund Sveins konungs og kom svo
til hans að konungur sat um matborði. Hákon gekk fyrir borðið
og lagði höfuðið á borðið fyrir konunginn og spurði ef hann
kenndi. Konungur svaraði engu og var dreyrrauður á að sjá.
Síðan gekk Hákon í brott.

Litlu síðar sendi konungur menn til hans og bað hann fara í
brott úr sinni þjónustu: "Segið að eg vil ekki mein gera
honum en ekki má eg gæta frænda vorra allra."