Haralds saga Sigurðssonar 34 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (HSig ch. 34)
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Sveinn konungur réð fyrir öllu Danaveldi síðan er Magnús
konungur andaðist. Hann sat um kyrrt á vetrum en lá úti með
almenning á sumrum og heitaðist að fara norður í Noreg með
Danaher og gera þar eigi minna illt en Haraldur konungur
gerði í Danaveldi. Sveinn konungur bauð Haraldi konungi um
veturinn að þeir skyldu finnast um sumarið eftir í Elfinni og
berjast þar til þrautar eða sættast ella. Þá tóku
hvorirtveggju allan veturinn að búa skip sín og hafa úti
hálfan almenning báðir eftir um sumarið.
Það sumar kom utan af Íslandi Þorleikur fagri og tók að yrkja
flokk um Svein konung Úlfsson. Hann spurði þá er hann kom
norður í Noreg að Haraldur konungur var farinn suður til
Elfar móti Sveini konungi.
Þá kvað Þorleikur þetta:
Von er að vísa kænan
vígs á Rakna stígu
ört í odda snertu
Innþrænda lið finni.
Þar má enn hvor annan
öndu nemr eða löndum,
lítt hyggr Sveinn á sáttir
sjaldfestar, guð valda.
Og enn kvað hann þetta:
Færir reiðr, sá er rauða
rönd hefir oft fyr landi,
breið á Buðla slóðir
borðraukn Haraldr norðan,
en lauks um sjá sækja
Sveins fagrdrifin steini
glæsidýr, þess er geira,
gullmunnuð, rýðr, sunnan.
Haraldur konungur kom til ákveðinnar stefnu með her sinn. Þá
spurði hann að Sveinn konungur lá suður við Sjáland með flota
sínum. Þá skipti Haraldur konungur liði sínu, lét aftur fara
flestan bóndaherinn. Hann fór með hirð sinni og lendum mönnum
og vildarliðinu og það allt af bóndaliðinu er næst var Dönum.
Þeir fóru suður til Jótlands fyrir sunnan Vendilskaga, svo
suður um Þjóðu, fóru þar allt herskildi.
Svo segir Stúfur skáld:
Flýðu þeir á Þjóðu
þengils fund af stundu.
Stórt réð hugprútt hjarta.
Haralds önd ofar löndum.
Allt fóru þeir suður til Heiðabýjar, tóku kaupstaðinn og
brenndu.
Þá ortu menn Haralds konungs þetta:
Brenndr var upp með endum
allr, en það má kalla
hraustlegt bragð, er eg hugði,
Heiðabær af reiði.
Von er að vinnum Sveini,
vask í nótt fyr óttu,
gaus hár logi úr húsum,
harm, á borgararmi.
Þessa getur Þorleikur og í sínum flokki þá er hann hafði
spurt að engi hafði tekist orusta við Elfina:
Hve hefir til Heiðabæjar
heiftgjarn konungr árnað,
fólk-Rögnir getr fregna
fylkis sveit, hinn er veitat,
þá er til þengils býjar
þarflaust Haraldr austan
ár það er án um væri,
endr byrskíðum renndi.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.