HHárf ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Haraldur konungur sendi menn sína eftir meyju einni er Gyða
er nefnd, dóttir Eiríks konungs af Hörðalandi, hún var að
fóstri á Valdresi með ríkum búanda, er hann vildi taka til
frillu sér því að hún var allfríð mær og heldur stórlát. En
er sendimenn komu þar þá báru þeir upp erindi sín fyrir
meyna.

Hún svaraði á þessa lund að eigi vill hún spilla meydómi
sínum til þess að taka til manns þann konung er eigi hefir
meira ríki en nokkur fylki til forráða. "En það þykir mér
undarlegt," segir hún, "er engi er sá konungur er svo vill
eignast Noreg að vera einvaldi yfir sem hefir Gormur konungur
að Danmörku eða Eiríkur að Uppsölum."

Sendimönnum þykir hún svara furðu stórlega og spyrja hana
máls um hvar til svör þessi skulu koma, segja að Haraldur er
konungur svo ríkur að henni er fullræði í. En þó að hún svari
á annan veg þeirra erindum en þeir mundu vilja þá sjá þeir
engan sinn kost til þess að sinni að þeir mundu hana í brott
hafa nema hennar vilji væri til þess og búast þeir þá ferðar
sinnar. En er þeir eru búnir leiða menn þá út.

Þá mælti Gyða við sendimenn, bað þá bera þau orð sín Haraldi
konungi að hún mun því að einu játa að gerast eiginkona hans
ef hann vill það gera fyrir hennar sakir áður að leggja undir
sig allan Noreg og ráða því ríki jafnfrjálslega sem Eiríkur
konungur Svíaveldi eða Gormur konungur Danmörku, "því að þá
þykir mér," segir hún, "hann mega heita þjóðkonungur."