HákGóð ch. 24

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Synir Eiríks héldu norður um Stað þegar er leiði gaf. En er
þeir komu norður um Stað þá spyrja þeir hvar Hákon konungur
var og halda til móts við hann. Hákon konungur hafði níu
skip. Hann lagðist norður undir Fræðarberg í Féeyjarsundi en
Eiríkssynir lögðu að fyrir sunnan bergið. Þeir höfðu meir en
tuttugu skip.

Hákon konungur sendi þeim boð og bað þá á land ganga, segir
að hann hafði þeim völl haslað á Rastarkálf. Þar eru sléttir
vellir og miklir en fyrir ofan gengur brekka löng og heldur
lág. Gengu Eiríkssynir þar af skipum sínum og norður yfir
hálsinn fyrir innan Fræðarberg og svo fram á Rastarkálf.

Egill mælti þá til Hákonar konungs, bað hann fá sér tíu menn
og tíu merki. Konungur gerði svo. Gekk þá Egill með menn sína
upp undir brekkuna.

En Hákon konungur gekk upp á völlinn með sitt lið, setti upp
merki og fylkti og sagði svo: "Vér skulum hafa fylking langa
svo að þeir kringi eigi um oss þótt þeir hafi lið meira."

Gerðu þeir svo. Varð þar orusta mikil og hin snarpasta. Egill
lét þá setja upp merki þau tíu er hann hafði og skipaði svo
mönnum þeim er báru að þeir skyldu ganga sem næst brekkunni
og láta stundar hríð í millum hvers þeirra. Þeir gerðu svo og
gengu fram með brekkunni sem næst svo sem þeir mundu vilja
koma á bak þeim Eiríkssonum. Það sáu þeir er efstir stóðu í
fylkingu Eiríkssona að merki mörg fóru óðfluga og gnæfuðu
fyrir ofan brekkuna og hugðu að þar mundi fylgja lið mikið og
mundi vilja koma á bak þeim, milli og skipanna. Gerðist þar
þá kall mikið. Sagði hver öðrum hvað títt var. Því næst kom
flótti í lið þeirra. En er það sáu konungarnir þá flýðu þeir.
Hákon konungur sótti þá hart fram og ráku þeir flóttann og
felldu lið mikið.