HákGóð ch. 22

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá er Hákon hafði verið konungur í Noregi tuttugu vetur komu
sunnan úr Danmörku synir Eiríks og höfðu allmikið lið. Það
var mikið lið er þeim hafði fylgt í hernaði en þó var miklu
meiri Danaher er Haraldur Gormsson hafði fengið þeim í
hendur. Þeir fengu hraðbyri mikið og sigldu út af Vendli og
komu utan að Ögðum, héldu síðan norður með landi og sigldu
síðan dag og nótt.

En vitum var ekki upp skotið fyrir þá sök að sú var siðvenja
að vitar fóru austan eftir landi en austur þar hafði ekki
orðið vart við ferð þeirra. Það bar og enn til að konungur
hafði viðurlög mikil ef vitar væru rangt upp bornir, þeim
mönnum er kunnir og sannir urðu að því, fyrir þá sök að
herskip og víkingar fóru um úteyjar og herjuðu og hugðu
landsmenn að þar mundu fara synir Eiríks. Var þá vitum upp
skotið og varð herhlaup um land allt en Eiríkssynir fóru
aftur til Danmerkur og höfðu engan Danaher haft nema sitt
lið. En stundum voru það annars konar víkingar. Varð Hákon
konungur þessu mjög reiður er starf og fékostnaður varð af
þessu en ekki gagn. Bændur töldu og að fyrir sína hönd er svo
fór.

Og varð þessi sök til er engi njósn fór fyrir um ferð
Eiríkssona fyrr en þeir komu norður í Úlfasund. Þeir lágu þar
sjö nætur. Fór þá sögn hið efra um eiðið norður um Mæri en
Hákon konungur var þá á Sunn-Mæri, í ey þeirri er Fræði
heitir þar sem heitir Birkiströnd, að búi sínu og hafði ekki
lið nema hirð sína og bændur þá er verið höfðu í boði hans.